Spójrzmy przez chwilę na pierwszy Wielki Tydzień. Odczucia ludzi, którzy otaczali Jezusa od momentu Jego wjazdu do Jerozolimy aż do pogrzebu, były praktycznie takie same: rozbicie, bezsilność i rozpacz. Osoby, która ich uczyła, wyłuchiwała ich, jadła z nimi, uzdrawiała ich... teraz już nie ma z nimi. Za życia dawała tak wiele nadziei, a teraz wydawało się, że wszystko zostało zniweczone na krzyżu.
A jednak Wielkanoc zmienia życie. Złamane i zniechęcone serca przemieniły się w gorliwe i odważne. Podobnie my, ludzie Wielkanocy, powinniśmy dzisiaj przenieść ten “wielkanocny skutek” na nasze spojrzenie i podejście do kryzysu ekologicznego. Dokładnie jak:
- uczniowie z Emaus, którzy po rozpoznaniu zmartwychwstałego Pana nie mogli zatrzymać tego “ognia” dla siebie, ale przeszli z powrotem prawie siedem mil, aby podzielić się prawdą i nowo odkrytą energią. “Czyż serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?” (Łk 24, 32);
- Szaweł, prześladowca, który po spotkaniu ze zmartwychwstałym Panem staje się Pawłem, apostołem pogan “przez poznanie Jego, mocy Jego zmartwychwstania” (por. Flp 3, 10);
- pierwsi chrześcijanie, którzy tworzyli prawdziwą “komunię wierzących: “Ci wszyscy, co uwierzyli, przebywali razem i wszystko mieli wspólne. Sprzedawali majątki i dobra i rozdzielali je każdemu według potrzeby” (Dz 2,44-45).
Wydarzenia wielkanocne ukazują nam właściwą perspektywę wyborów, których musimy dokonywać, aby wnosić życie w świat i głosić prawdę. Stosujmy te nauki, aby chronić nasz Wspólny Dom.
Zainspirujmy się św. Franciszkiem z Asyżu. Ten, zamiast tradycyjnego postrzegania stworzenia, mówi o relacji pokrewieństwa: wszystkie stworzenia są naszymi braćmi i siostrami, a stworzenie to więcej niż tylko coś, nad czym należy panować, gdyż w rzeczywistości odsyła ono do panowania swego Stwórcy. Franciszkowy kantyk głoszący pochwałę stworzenia jest naprawdę godny podziwu, ponieważ Bóg jest w nim wychwalany nie tylko jako Stwórca wszystkich rzeczy, ale także poprzez same rzeczy stworzone. Dla św. Franciszka wszystko jest odzwierciedleniem Bożego piękna. I tak właśnie zachowuje się gorejące serce, które doświadczyło zmartwychwstałego Pana.
Wybrać prosty styl życia to także podzielić jedną z opcji Syna Bożego i w ten sposób wejść w ukochany świat Jezusa. Wybór prostoty jest niezwykłym znakiem sprzeciwu wobec świata będącego w pogoni za bogactwem i wygodami. Bogactwo i chciwość często stawiają ludzi w niepewnej sytuacji duchowej, dając im fałszywe poczucie niezależności. W tej perspektywie Matka Ziemia nie jest już postrzegana jako żywa i celowa, ale jako towar, który można dowolnie wykorzystywać i wyrzucać, a wolność człowieka jest utożsamiana z wolnością w zakresie nieograniczonego eksploatowania przyrody i gromadzenia bogactw.
Jesteśmy świadomi, że krzyk Ziemi i wołanie ubogich są ze sobą powiązane. Dla wielu osób ubóstwo nie jest wyborem życiowym, ale raczej czymś narzuconym. Jako ludzie Wielkanocy jesteśmy wezwani, podobnie jak pierwsza wspólnota chrześcijańska, do dzielenia się darami życia i do łagodzenia cierpień innych. Koncepcja “oddania” zawsze była bardzo silną motywacją dla tych, którzy doświadczyli zmartwychwstałego Pana. I pamiętajmy, że każdy człowiek, niezależnie od stanu i kondycji życiowej, ma coś do dania.
Obecnie większość ludzi na świecie zdaje sobie sprawę z kryzysu ekologicznego, a zwłaszcza ze sktuków globalnego ocieplenia. Jeśli jednak ta świadomość ekologiczna nie jest odpowiednio umotywowana i nie przekłada się na działanie, pozostaje tylko pobożnym życzeniem. Papież Franciszek podkreśla: “Bardzo szlachetne jest podjęcie obowiązku troski o środowisko poprzez małe codzienne działania… Wychowanie do odpowiedzialności za środowisko naturalne może zachęcać do różnych zachowań, które mają bezpośredni i znaczący wpływ na troskę o środowisko, takich jak unikanie stosowania tworzyw sztucznych i papieru, zmniejszenie zużycia wody, segregowanie odpadów, gotowanie tylko wówczas, gdy będzie można zjeść to, co ugotowano, ostrożne podejście do innych istot żywych, korzystanie z transportu publicznego lub wspólne korzystanie z samochodu przez kilka osób, sadzenie drzew, wyłączanie niepotrzebnego światła itp. Wszystko to jest częścią szczodrej i godnej kreatywności ukazującej to, co najlepsze w człowieku” (Laudato si’, 211).
Wracając do wypowiedzi Sekretarza Generalnego ONZ, musimy dokonywać świadomych wyborów, ograniczając zużycie paliw kopalnych, zmieniając nasze przyzwyczajenia w celu zmniejszenia globalnego ocieplenia oraz prowadząc kampanię na rzecz stanowczego “nie” w odniesieniu do tworzyw sztucznych. Te wybory nie będą od razu dla nas wygodne, ale już dziś jesteśmy wezwani, aby przejść te dodatkowe kilometry, tak jak uczniowie z Emaus, aby głosić prawdę i przywracać życie.
W tym roku Światowy Dzień Ziemi, który jest obchodzony 22 kwietnia, przypada w oktawie Wielkanocy. Niech ta Wielkanoc przemieni nasze złamane serca w serca gorejące, które ze współczuciem troszczą się o Wspólny Dom.
Ks. Ricopar Royan SDB
Koordynator regionalny “Don Bosco Green Alliance” dla Azji Południowej
