Salezjańskie dzieło misyjne na rzecz ludu Achuar od razu spotkało się z pozytywnym przyjęciem i wkrótce wydało swoje owoce. Salezjanom udało się nie tylko położyć kres wojnom między plemionami i rodzinami, ale także stworzyć pewne możliwości dla młodego pokolenia, czyniąc to przede wszystkim poprzez edukację.
Sami Indianie Achuar poprosili salezjańskich misjonarzy w 1988 roku, by ci założyli misję w Wasakentsa. Projektem jej powstania kierowali ks. Bottasso i śp. ks. Broseghini. Szkoła i koledż oraz edukacja młodych Achuar to pierwsze filary, które stały u podstaw tej misji.
Jednakże misja w Wasakentsa nie ograniczała się jedynie do edukacji i szkolenia 110 uczniów tej szkoły. Ta zadbała również o edukację 80 stażystów i 50 studentów z Achuar, którzy pochodzili z daleka. A poza tym, jako placówka misyjna i jako “wychodzący” Kościół misyjny, obejmuje opieką duszpasterską 49 wspólnot Indian Achuar, które znajdują się na tym rozległym obszarze. Mowa tu o populacji liczącej około 5 tys. mieszkańców, z licznymi dziećmi i młodzieżą (40% ludności), którzy marzą o studiach i bardziej godnym życiu.
Jeszcze dzisiaj można dotrzeć do nich jedynie pieszo, ponieważ nie ma dróg. Trzeba przemierzyć rzeki, bagna, wzgórza, pokonać zwalone drzewa, błoto; wędruje się w deszczu i upale, pośród dzikich zwierząt. A to wszystko w tym celu, aby spotkać się z ludźmi w miejscu ich przebywania, w ich wspólnotach, aby dzielić z nimi Słowo Boże i odprawić Eucharystię.
Celem jest zapewnienie tej ludności odpowiedniej przestrzeni edukacji w zakresie wartości ludzkich, kulturowych i chrześcijańskich. Stąd też nie prowadzi się pracy misyjnej jedynie w kościele, ale również w każdym innym miejscu, także w czasie wykonywania ciężkiej pracy lub zajęć sportowych, biorąc w nich udział wraz z dziećmi, młodzieżą i rodzicami.
W czasie pandemii i izolacji wszystko to było znacznie trudniejsze. Pojawiły się zakażenia i zgony także wśród społeczności Achuar, ale salezjańscy misjonarze nigdy nie przestali być wśród nich i z nimi, niosąc im pomoc.
