Opiekun salezjański:
- towarzyszy ludziom młodym w tym sprzyjającym czasie rozeznania, doświadczając, w swoim czasie, piękna przyzwolenia na towarzyszenie sobie;
- pomaga młodemu człowiekowi, czyniąc to z cierpliwością i miłością wychowawczą, odkryć, poprzez słuchanie głosu Bożego, że jest darem, i że może realizować wielki program, który nań oczekuje;
- sprzyja klimatowi duchowemu poprzez pokorną i radosną obecność i świadectwo;
- daje każdemu możliwość towarzyszenia i robi pierwszy krok, słuchając w sposób empatyczny i dowartościowując cechy osobiste, nie wykluczając nikogo;
- proponuje duchowość z jednolitą wizją, żyjąc autentyczną obecnością za przykładem Jezusa;
- świadczy o radości, kochając i dając odczuć miłość Boga;
- doświadcza logiki “chodź, a zobacz”, dając ciche i spójne świadectwo, które ukazuje obecność Zmartwychwstałego i zachęca do podjęcia drogi;
- żyje wymiarem wspólnotowym, stwarzając “dom, który przyjmuje” poprzez spojrzenie, “umiejętność bycia”, otwarcie na świat, pełnię życia;
- poświęca czas na spotkanie osobiste, troszcząc się o słuchanie z sercem Chrystusa Dobrego Pasterza;
- spogląda z zaufaniem i nadzieją na życie, powierzając się Panu, krocząc przy boku ludzi młodych i budząc w nich pragnienie spotkania Go.
