Mój ojciec był zawsze dla mnie bohaterem. Będąc analfabetą, chciał, aby jego dzieci się uczyły. Sprzeciwił się przy tym rodzinie, która chciała mnie wydać za mąż w wieku 16 lat. I oto jestem tutaj, już wiele lat temu skończyłam 18 lat i jeszcze się uczę, i jestem przez to tak bardzo szczęśliwa! To wielki krok dla dziewczyny z plemienia “Adivasi”, córki, która ma ojca analfabetę i pochodzi z zapadłej wioski w dżungli Jharkhand.
Po podjęciu decyzji co do dalszej nauki, pojawiło się pytanie, jaką szkołę obrać. Poradzono mi DBSERI (Don Bosco Self-Employment Research Institute – Salezjański Instytut Badawczy Samozatrudnienia) w Mirpar, wybrałam inżynierię lądową.
DBSERI zaszczepia wiarę w nasze własne siły, oprócz zdobycia kompetencji w zakresie budownictwa. Jako studenci zaczęliśmy dostrzegać, że możemy wykonywać pracę na wysokim poziomie, a nawet stworzyć, założyć i zawiadywać firmą, która będzie naszą własnością. Niektóre wykłady uczą o tym, w jaki sposób zarządzać małą firmą. Inne zajęcia przewidziane programem nauczania ukierunkowane są na budowanie własnej osobowości.
Jestem na ostatnim roku. Przyglądam siię “Nariprise” w DBSERI, tzn. “firmie kobiecej”. “Nariprise” jest jeszcze bardzo mała. Ale wkrótce uczynimy ją większą i lepszą. Nie mamy pieniędzy, aby w nią zainwestować, ale inwestujemy w siebie i stawiamy na naszą przyszłość.
Mam różne marzenia. Pierwszym jest wybudowanie domu dla mnie samej. Drugim jest posiadanie firmy budowlanej, która byłaby moją własnością. Będę zarabiać i będę dawać pracę innym, zwłaszcza kobietom. Mam także pewne marzenie odnośnie do dziewcząt z mojej wioski: dziewczęta wcale nie muszą wychodzić za mąż w tak młodym wieku.
W tym Międzynarodowym Dniu Dziewcząt pamiętajmy, że na świecie:
- co 5 minut jedna dzieczynka czy dziewczyna umiera z powodu przemocy;
- 1 dziewczyna na 4 wychodzi za mąż przed ukończeniem 18. roku życia;
- 63 milionów dziewcząt zostało poddanych procederowi okaleczenia narządów płciowych;
- 130 milionów dziewcząt nie uczęszcza do szkoły (dane UNESCO z 2016 roku).
