ks. Francesco Motto SDB
Salezjański Instytut Historyczny
Prawie wszystko, co wiemy o Dominiku Savio, zawdzięczamy właśnie temu dziełku, które napisał Ksiądz Bosko dla swoich “najdroższych” chłopców z Valdocco, tj. dla tych, których Dominik był kolegą w szkole, na podwórku, w kościele, w pokoju, w czasie przechadzek.
Ksiądz Bosko kreśląc jego sylwetkę, zaproponował go jako wzór cnoty dla młodych tamtych czasów, co sprawiło także, że on sam był autorem różnych wydań. Później, po kanonizacji w Bazylice św. Piotra, której dokonał 12 czerwca 1954 roku papież Pius XII, Dominik Savio stał się wzorem świętości młodzieżowej dla całego Kościoła powszechnego. Następnie salezjanie w swoim czasie przybliżyli go bardziej, także przywołując często pewne znane stwierdzenia, jak to: “u nas świętość polega na byciu zawsze radosnym” – które wyrwane z kontekstu mogły być zinterpretowane niezbyt poprawnie, wypaczając prawdziwe znaczenie.
Minęło już ponad sześćdziesiąt lat od tej daty. Współczesny świat dzieli wiele lat od epoki, w której żył Ksiądz Bosko: ludzie młodzi XXI wieku bardzo “różnią się” od tych, do których należał chłopiec i uczeń Dominik Savio. Można by zapytać, czy tego typu “biografia młodego Dominika Savio” może być po prostu wręczona “człowiekowi młodemu ze smartfonem”; czy wydarzenia, słowa, anegdoty, dialogi, które w niej się znajdują – powtarzane sic et simpliciter – “przemawiają” jeszcze dzisiaj do współczesnej młodzieży.
Prawdopodobnie nie, a przynajmniej wtedy, gdy obok nich nie znajduje się mądry wychowawca, który pomoże im “zrozumieć” środowisko Valdocco, odpowiednio “zinterpretować” stronice napisane przez Księdza Bosko, “na nowo odczytać” wypowiedzi Dominika Savio, “rozszyfrować” zawarte tam przesłania... Jednym słowem, który pomoże “zaktualizować” osobę świętego, “przedstawić” jego sylwetkę zgodnie z wrażliwością – kulturą, teologią – współczesną. Pewnego rodzaju wysiłki w tym względzie podjęto w lokalnej siedzibie, ale są one jeszcze nie wystarczające.
Jest to prawdziwe wyzwanie, które łączy się ze wspomnieniem liturgicznym Dominika Savio, a które staje dzisiaj przed rodzicami, nauczycielami, wychowawcami, kapłanami, salezjanami. Najbliższy Synod poświęcony młodzieży i wierze mógłby stanowić ku temu wspaniałą okazję.
