Oprócz przytoczonej refleksji papieskiej, na przestrzeni lat ukazało się wiele znaczących dokumentów Stolicy Apostolskiej, a wśród nich magna charta dla archiwistów i wspólnot kościelnych, tj. dokument “Funkcja duszpasterska archiwów kościelnych” (“La funzione pastorale degli archivi ecclesiastici” w 1997 r.
Dalszym bodźcem dla Rodziny Salezjańskiej, pobudzającym do wspaniałomyślnej odpowiedzi na ten apel, była ewolucja archiwistyki – i informatyki, oddanej na jej służbę. To łączyło się z postrzeganiem, co miało już miejsce od wielu lat, archiwum historycznego nie jako zbioru, bardziej czy mniej pomieszanego, starych stronic, umieszczonych w ciemnym kącie jakiegoś budynku, ale jako “dziedzictwa” pamięci, o które trzeba się stale troszczyć, naukowo porządkować i mądrze dowartościowywać.
Stąd też dokumentacja, jaka jest gromadzona przez Dzieło Salezjańskie, jest zbierana i porządkowana z prawdziwą mądrością historyczno-archiwistyczną. Jest umieszczana w odpowiednim środowisku, gdy chodzi o temperaturę, światło, powietrze, czystość pomieszczenia... A następnie oddawana do dyspozycji użytkowników za pośrednictwem nowoczesnych narzędzie badawczych. W salezjańskich Włoszech (ale nie tylko) ta troska staje się naglącą koniecznością, jako że od pewnego czasu realizowany jest proces reorganizacji inspektorii i są zamykane niektóre domy, co łączy się także z łączeniem archiwów z nimi związanych.
Właśnie w celu docenienia wkładu, jakie wniosły wszystkie te osoby (redagujący dokumenty, archiwiści, osoby dokonujące ich klasyfikacji, kustosze i rzeczoznawcy...) i kontynuacji trzech poprzednich seminariów z cyklu “Scripta volant”, zorganizowanych przez Stowarzyszenie Miłośników Kultury Salezjańskiej (ACSSA) w Madrycie, Montevideo i Chennai na początku tego wieku, w dniach 14-26 lutego ACSSA-Włochy zorganizowało w domu salezjańskim “Sacro Cuore” w Rzymie seminarium naukowe na temat: “Conservazione delle memorie storiche nelle Ispettorie Salesiane d’Italia” (Zachowanie pamięci historycznej w salezjańskich inspektoriach Włoch). Uczestniczyło w nim około 40 osób, zwłaszcza byli to inspektorialni sekretarze i sekretarki.
W czasie dyskusji końcowej, poruszającej wiele kwestii, zgromadzeni dzielili się swoim doświadczeniem, podowiadali możliwe rozwiązania o charakterze operatywnym, które od razu mogłyby być wprowadzone, jak również omawiano konkretne propozycje, do przedstawienia inspektorom, inspektorkom i odpowiedzialnym za salezjańskie archiwa.
https://www.infoans.org/pl/component/k2/item/2773#sigProId48c096e810
