Być może dla wielu już było to wiadome, ale teraz zostało to ofiacjalnie potwierdzone. Carlo Acutis, postrzegany przez wielu jako “patron Internetu”, zostanie ogłoszony świętym. Zmarły w wieku zaledwie 15 lat. Wierzył w Boga głęboko i szczerze. “Eucharystia jest moją autostradą do nieba” - mawiał ten młody człowiek, dając głębokie świadectwo swojej wiary. W wieku 15 lat Carlo Acutis już głęboko doświadczył, co znaczy mieć wiarę, kochać Kościół i ubogich, wykorzystując także swoją kreatywność w sieci, aby pozostawić wiadomość – jak ta o cudach eucharystycznych - która przetrwa, a nie zagubi się, podzieląc los wielu algorytmów.
I nie stracił wiary pomimo ogromnego cierpienia spowodowanego straszliwą chorobą, która doprowadziła do jego śmierci. Istotnie, ten młody człowiek został dotknięty pełnoobjawową białaczką w 2006 roku. W takich przypadkach przygnębienie i strach są uczuciami, które dominują w człowieku. Ale nie było tak w jego przypadku, pozostał człowiekiem wierzącym do samego końca, co potwierdził swoją postawą. Carlo nie zapominał o ubogich i potrzebujących. Jego życie było życiem normalnego nastolatka, ale jednocześnie pomagał biednym i nie zapominał o codziennym uczęszczaniu na Mszę św. Był wielkim czcicielem Matki Bożej i świętego Franciszka.
Papież Franciszek beatyfikował go w 2020 r. w Asyżu, gdzie obecnie spoczywają jego śmiertelne szczątki (Santuario della Spogliazione), będąc celem licznych pielgrzymek.
I to właśnie tutaj rozpoczyna się niezwykła historia cudu, który doprowadził do kanonizacji Carolo. Wśród wielu pielgrzymów przy grobie, którzy przybyli w piątek 8 lipca 2022 roku, była także pewna kobieta, Liliana z Kostaryki. Ta klęka wówczas, modli się i zostawia list, czyniąc to w duchu nadziei, co dla niej, cierpiącej matki, stanowi wielką pociechę. Sześć dni wcześniej, 2 lipca, jej córka spadła z roweru w drodze do domu w centrum Florencji, gdzie dziewczyna studiuje od 2018 roku. Wiadomości napływające ze szpitala w Careggi były katastrofalne. Bardzo poważny uraz głowy, operacja kraniotomii, usunięcie prawej kości potylicznej w celu zmniejszenia ciśnienia, prawie zerowa nadzieja na przeżycie.
2 lipca sekretarka Liliany zaczyna modlić się do błogosławionego Carlo Acutisa, a 8 lipca sama Liliana udaje się do Asyżu. Tego samego dnia szpital informuje: Valeria spontanicznie wznowiła oddychanie, następnego dnia zaczęła się poruszać i częściowo mówić. 18 lipca tomografia komputerowa wykazała, że krwotok zniknął, a 11 sierpnia dziewczyna została przeniesiona na terapię rehabilitacyjną, ale już po tygodniu stało się jasne, że całkowite wyleczenie jest tylko o krok. Potem, 2 września matka i córka udają się do Asyżu, aby przy grobie Carlo wyrazić swoją bezgraniczną wdzięczność.
Jednocześnie Ojciec Święty zezwolił również na kanonizację błogosławionego ks. Giuseppe Allamano: krajana Księdza Bosko, który również urodził się w Castelnuovo d'Asti (dziś Castelnuovo Don Bosco), a który był także bratankiem duchowego przewodnika Świętego Młodzieży, a mianowicie św. Giuseppe Cafasso.
Jako młody chłopak Giuseppe dorastał wśród salezjanów, a w wieku 22 lat, już jako ksiądz, marzył o wyjeździe na misje, ale nie pozwoliło na to słabe zdrowie. W wieku 29 lat wysłano go do kierowania największym sanktuarium maryjnym w Turynie, poświęconym Matce Bożej Pocieszenia (Consolata), któremu przywrócił dawną świetność, a jego marzenie o misjach znalazło swój wyraz w założeniu Instytutu Misjonarzy Matki Bożej Pocieszenia w 1901 roku, na którego oficjalne zatwierdzenie musiał czekać wiele lat. Następnie, na prośbę papieża Piusa X, założył również gałąź żeńską: Instytut Misjonarek Matki Bożej Pocieszenia.
Wysłał swoich pierwszych misjonarzy do Kenii, ale czuł, że to wciąż za mało, uważając, że cały Kościół powinien być zaangażowany w dzieło ewangelizacji. W 1912 r., przy poparciu innych odpowiedzialnych za instytuty misyjne, skierował zarzut pod adresem Piusa X, stwierdzając, że niewiedza wiernych dotycząca misji spowodowana jest brakiem wrażliwości na tę kwestię ze strony hierarchii. Zaproponował przy tym ustanowienie dorocznego Dnia Misyjnego z “obowiązkowym przepowiadaniem dotyczącym zadania i sposobów głoszenia wiary”, co miało miejsce w 1927 roku. Kiedy żył, zarzucano mu, że bardziej troszczy się o nauczanie rzemiosła niż o poprawę statystyk dotyczących udzielanych chrztów. Ale według niego głoszenie Ewangelii i rozwój ludzki miały iść ze sobą w parze, czemu miały towarzyszć pasja i odpowiednie umiejętności.
Uznany cud, który doprowadził do jego kanonizacji, miał miejsce na ziemi misyjnej, znanej również synom Księdza Bosko, a dotyczył on tubylca, który w niewytłumaczalny sposób przeżył atak jaguara.
Jan Paweł II beatyfikował go w 1990 r., a kiedy zostanie kanonizowany, będzie trzecim świętym z Castelnuovo.
