Kiedy następnego ranka Janek powiedział o tym śnie rodzinie, jego starszy brat skomentował: “Zostaniesz hersztem bandytów”. Babcia powiedziała tylko, że “nie należy przejmować się snami”. W tym śnie, którego opis można przeczytać we “Wspomnieniach Oratorium”, ten rozpoznał swoje powołanie. “Wydaje mi się – napisał ks. Pascual Chávez, poprzednik kard. Fernándeza Artime – że na tej autobiograficznej stronie znajdujemy proste, a jednocześnie prorocze wyjaśnienie ducha i misji Księdza Bosko. Określa ona pole działania, które zostało mu powierzone: młodzież; wskazuje cel jego apostolskiego działania: sprawić, by wzrastali jako osoby odpowiedzialne, czyniąc to poprzez odpowiednie wychowanie; proponuje metodę wychowawczą, która będzie skuteczna: system prewencyjny; przedstawia horyzont, na którym porusza się jego i nasza praca: cudowny plan Boga, który przede wszystkim i bardziej niż ktokolwiek inny kocha młodych ludzi”.
W Wiązance na dwusetną rocznicę tego snu, kard. Fernández Artime zauważa, że Ksiądz Bosko przekazał nam go, aby powiedzieć, “że nie jest to tylko 'sen'”, ale że musimy postrzegać go jako “sen” proroczy, który naznaczy całe jego życie, nawet jeśli w tamtym czasie, jako dziecko, nie mógł sobie tego wszystkiego jeszcze wyobrazić”.
Przełożony generalny salezjanów podkreśla pewne aspekty tego snu z 9. roku życia:
- Bohaterami tego snu są młodzi ludzie. “Cały sen jest ich i dla nich. Ci młodzi ludzie są w ciągłym ruchu i działaniu: zarówno wtedy, gdy są agresywni (jak wilki), jak i wtedy, gdy zmieniają się w sposób, o jaki Pani ze snu prosi Janka, stają się (jak baranki) pogodnymi, przyjaznymi i serdecznymi młodymi ludźmi”;
- Widać wyraźne powołanie. W konkretnej sytuacji to, o czym mowa w tym śnie, wydawało się nieosiągalne; ale “to właśnie ta trudna sytuacja czyni Księdza Bosko (w tym czasie Janka) bardzo ludzkim, potrzebującym pomocy, ale także silnym i pełnym entuzjazmu. Jego siła woli, temperament, hart ducha i determinacja jego matki, mamy Małgorzaty, głęboka wiara zarówno jego matki, jak i samego Jana, czynią to wszystko możliwym”;
- Maryja w życiu i misji Księdza Bosko. Mężczyzna ze snu powierza Janka Maryi. W tym zawierzeniu Maryi “jest ogromna intencjonalność”: ma to być realizowane w charyzmacie salezjańskim na rzecz najuboższych ludzi młodych, co ma być czynione “z łagodnością”, do czego dochodzi drugi nieodłączny element, jakim jest wymiar maryjny”.
Ta dziesiąta Wiązanka Przełożonego Generalnego Ángela Fernándeza Artime została zebrana wraz z dziewięcioma innymi w jednym tomie zatytułowanym “Chiamati all’Amore con Speranza” przez jednego z jego najbliższych współpracowników, ks. Giuseppe Costę SDB, który został wzbogacony również trzema prezentacjami. Ci, którzy chcą otrzymać tę książkę, mogą poprosić o nią Dyrekcję Generalną Dzieł Księdza Bosko (Direzione Generale Opere Don Bosco), via Marsala 42, 00185 Rzym. Tel. 06-656121).
W pierwszym z tych wstępów dziennikarz Enzo Romeo przypomina, co Fernández Artime powiedział o swojej nominacji kardynalskiej: “Należy ją uznać za dar papieża dla wszystkich synów i córek Księdza Bosko i znak wielkiej sympatii, jaką Franciszek darzy salezjanów, których charyzmat zna i docenia”. Druga, autorstwa teologa Massimo Naro, podkreśla niektóre aspekty teologiczne “listów duszpasterskich” Przełożonego Generalnego Salezjanów. Jako trzecia głos zabiera Cecilia Costa z Uniwersytetu Roma Tre, która analizuje treści z socjologicznego punktu widzenia, uwzględniając główne aspekty religijne i pedagogiczne salezjańskich Wiązanek obecnego Przełożonego Generalnego.
Strony ostatniej Wiązanki są najbardziej oryginalne. Dla Przełożonego Generalnego Salezjanów sen z 9. roku życia jest “snem, ktory rodzi marzenia”, stanowiąc aktualne przesłanie przede wszystkim dla członków Rodziny Salezjańskiej: “Bóg dokonuje wielkich rzeczy za pomocą prostych narzędzi”; “Bóg ma swoje marzenie (plan) dla każdego z nas, dla każdego z młodych ludzi”; “Ksiądz Bosko pokazał nam, że tylko autentyczne relacje przemieniają i zbawiają”; “Salezjanie (i ci, którzy inspirują się Księdzem Bosko) są rzeczywiście dziećmi “wizjonera przyszłości”, ale przyszłości, która opiera się na zaufaniu Bogu oraz zanurzeniu się w codzienne życie młodych ludzi, przeżywane pośród trudności i niepewności każdego dnia.
Francesco Mosetto
Źródło: La Voce e il Tempo
