Spotkanie, w którym uczestniczyli zarówno salezjanie, jak i osoby świeckie, odbyło się pierwszego dnia w siedzibie inspektorii. A wszystko zaczęło się od miłego, familijnego gestu: María Sol Villagómez, wicerektor filii Politechniki Salezjańskiej w Quito, wręczyła indeks z ocenami ks. Marcelo Farfánowi, inspektorowi, i koadiutorowi Enrique Pogo, biorącymi również udział w tym spotkaniu; byli oni jednymi z pierwszych absolwentów tego ośrodka uniwersyteckiego.
Następnie ks. Farfán mówił o dokumencie Przełożonego Generalnego z 2021 r. dotyczącym przechowywania źródeł historycznych, co jest zarówno wyzwaniem jak i zobowiązaniem. Podkreślił przy tym rolę nowych pokoleń w zachowywaniu pamięci dotyczącej inspektorii.
Następnie Milagros Aguirre, szefowa Wydawnictwa Salezjańskiego “Abya Yala”, poprowadziła seminarium na temat opracowywania i prowadzenia kroniki, podając pewne wskazówki w tym względzie na bazie swojego redakcyjnego doświadczenia.
Drugi i ostatni dzień spotkania miał miejsce na Kampusie Południowym Politechniki Salezjańskiej. Obrady koncentrowały się na treściach Inspektorialnego Regulaminu Administracji i Ochrony Informacji; odbyły się również warsztaty na temat ochrony i zarządzania archiwami. Na koniec uczestnicy podpisali dokument, w którym formalnie zobowiązali się do konkretnych działań, takich jak przesyłanie rocznej kroniki wspólnoty i odpowiednie przechowywanie dokumentów historycznych.
Reakcje uczestników były entuzjastyczne: “Gdzie jest pamięć, tam jest historia, to jest przesłanie, które wyniosłem z tego spotkania. Dla nas, którzy jesteśmy na misjach, ważne jest, aby zachować żywą pamięć o wykonanej pracy i przekazać ją dalej tym salezjanom, którzy przyjdą w przyszłości” - powiedział Jaime Pastuña ze wspólnoty w Simiatug.
Franklin Arévalo, ze wspólnoty Cuenca-Yanuncay, dodał: “Wyzwaniem, przed którym stoimy, jest zapisywanie wydarzeń mających miejsce w każdej wspólnocie z perspektywy ewangelizacyjnej: ważne jest, aby określić, w jaki sposób obecność Boga i charyzmat salezjański są widoczne w tych wydarzeniach.
David Cevallos, z Ośrodka edukacyjnego “Cardinal Spellman”, tak to skomentował: “W naszej codziennej działalności naszym zadaniem jest dbanie i rozpowszechnianie informacji o tym dobru, które placówka salezjańska świadczy na rzecz młodzieży. Wszyscy jesteśmy powołani do tworzenia historii inspektorii, aby mogły ją poznać przyszłe pokolenia”.
Na koniec Margarita Benavides z Ośrodka edukacyjnego “Don Bosco - La Tola” stwierdziła: “To spotkanie było bardzo potrzebne, ponieważ chcemy lepiej zorganizować archiwa, które przechowujemy w naszych domach. Dzięki przekazanej nam wiedzy będziemy mogli lepiej sklasyfikować i uporządkować podiadane informacje”.
Salezjański kronikarz ma za zadanie rejestrować najistotniejsze wydarzenia i przedstawiać charyzmat, którym żyje się w każdej z przestrzeni lub środowiskach danego dzieła salezjańskiego. Angélica Almeida, pracownik Archiwum Historycznego ECU, przypomina, że istotne znaczenie tej pracy nadał sam Ksiądz Bosko, który jako pierwszy zapisał historię Zgromadzenia i przekazał w spuściźnie potomnym.
Dlatego kroniki życia salezjańskiego są słusznie uważane za fundamentalne dokumenty, ponieważ zawierają informacje o faktach i osobach związanych z salezjańską działalnością. W przypadku inspektorii ekwadorskiej najstarsza kronika przechowywana w Archiwum Historycznym pochodzi z 1887 roku. Dokument został napisany w języku włoskim przez pierwszych salezjanów, którzy przybyli do tego kraju i opisuje, dzień po dniu, podróż salezjanów od wyjazdu z Turynu do przybycia najpierw do Guayaquil, a następnie do Quito, co miało miejsce w 1888 roku.
W ostatnich latach salezjańskiemu kronikarzowi powierzono również misję ochrony dokumentów i dóbr dziedzictwa kulturowego, takich jak obrazy, rzeźby, dzieła etnograficzne...
Aby zrealizować te działania, jednym z wyzwań, jakie staje przed Archiwum Historycznym, jest odpowiednie towarzyszenie domom, zachęcając do prawidłowego zapisywania historii, rozpowszechniania zachowanych materiałów i zainicjowania digitalizacji posiadanych informacji, co umożliwi wspólnocie salezjańskiej i całemu społeczeństwu szerszy do nich dostęp.
Źródło: Salesianos.org.ec
