Charles Maung Bo urodził się 29 października 1948 r. w rolniczej rodzinie w Monhla, małej wiosce w dystrykcie Shwebo, w samym środku Mjanmy. Jest najmłodszym z synów U Johna i Julian Daw Aye Tin. Pozbawiony ojca w wieku zaledwie dwóch lat, został powierzony opiece salezjanów w Mandalay, od których otrzymał solidną edukację na poziomie szkoły podstawowej i średniej. W tym środowisku zrodziło się jego powołanie kapłańskie i pod znakiem charyzmatu Księdza Bosko ukończył całą swoją formację, co dotyczy lat pobytu w salezjańskim aspirantacie Nazaret Anikasan w Pyin Oo Lwin. Tutaj 24 maja 1970 r. złożył pierwsze śluby zakonne, a 10 marca 1976 r. śluby wieczyste.
Po przyjęciu święceń kapłańskich w Lashio w dniu 9 kwietnia 1976 r. podjął pracę duszpasterską jako proboszcz w Loihkam, gdzie pozostał do 1981 r., kiedy to został wezwany z powrotem do Lashio, gdzie pełnił funkcję proboszcza do 1983 r. Przez kolejne dwa lata był wychowawcą w seminarium w Anisakan, gdzie sam wcześniej studiował.
Od 1985 r. powierzono mu - na rok jako administratorowi apostolskiemu, a następnie do 1990 r. jako prefektowi apostolskiemu - prefekturę Lashio w niespokojnym stanie Shan. A kiedy 7 lipca 1990 r. prefektura została podniesiona do rangi diecezji, został jej pierwszym biskupem, przyjmując święcenia biskupie 16 grudnia następnego roku. Jako swoje motto biskupie wybrał Omnia possum in Eo (Wszystko mogę w Nim).
Po sześciu latach, 13 marca 1996 r., został przeniesiony do diecezji Pathein, a następnie, w 2002 r., mianowany administratorem apostolskim archidiecezji Mandalay.
15 maja 2003 r. został arcybiskupem Rangunu, największego miasta Birmy i ówczesnej stolicy kraju. Ingres miał miejsce 7 czerwca.
Zaangażowany w umacnianie wiary społeczności naznaczonej ciągłymi trudnościami i cierpieniem, zawsze pracował na rzecz dialogu między religiami, przekonany, że zaangażowanie różnych przywódców religijnych ma fundamentalne znaczenie dla uspokojenia napięć nękających kraj.
W Konferencji Biskupów Katolickich Mjanmy (CEM) pełnił funkcję przewodniczącego przez sześć lat, od 2000 do 2006 roku. Był także sekretarzem-skarbnikiem Konferencji Biskupów Mjanmy, odpowiadając za Wyższe Seminarium z ramienia Kościoła birmańskiego i dialog międzyreligijny.
Odgrywał również znaczącą rolę jako przywódca kościelny na poziomie kontynentalnym: w ramach Federacji Konferencji Biskupów Azji (FABC) kierował Biurem Rozwoju Człowieka i był członkiem Komisji ds. Zakonnych, a 1 stycznia 2019 r. został przewodniczącym FABC.
4 stycznia 2015 r., po niedzielnej modlitwie “Anioł Pański”, papież Franciszek ogłosił nazwiska nowych kardynałów, a wśród nich także jego. Konsystorz odbył się w Bazylice Świętego Piotra w Watykanie 14 lutego.
Jeśli chodzi o jego służbę w Kurii Rzymskiej, papież mianował go członkiem Kongregacji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, Papieskiej Rady ds. Kultury, Dykasterii ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, a także ds. Kultury i Edukacji i ds. Komunikacji Społecznej.
Dał się poznać jako zdecydowany zwolennik dialogu między narodami i religiami, konkretnie zaangażowany w promowanie pokoju, pojednania i sprawiedliwości w kraju, którego nawet najnowsza historia jest naznaczona dyktaturą i starciami etnicznymi. Jest pierwszym kardynałem pochodzącym z Mjanmy, kraju, w którym Kościół, choć liczebnie niewielki, zawsze dawał świadectwo wiary pośród prześladowań.
