W ramach NECDBS odbyły się sesje pedagogiczne, panele dyskusyjne, przeprowadzono refleksje i rozważania na temat “Ulepszania przestrzeni uczenia się skoncentrowanych na dziecku, opartych na uczestnictwie i doświadczeniu”. Indyjski parlamentarzysta Manish Tewari otworzył obrady i w swoim wystąpieniu wezwał wszystkich do zaangażowania w kształtowaniu krytycznego myślenia. Potem głos zabrała Justice Sophy Thomas, która zachęciła młodych do odkrycia tej wspaniałej strony, jaką mają w sobie, do marzeń i wysokich lotów.
Ks. Clive Telles, przełożony inspektorii Indii-Panjimu, przewodniczył Mszy św. na rozpoczęcie, w czasie której przypomniał, jak ważna jest umiejętność wyprowadzenia młodych ludzi z ich stref komfortu i skierowanie na obszary rozwoju i nauki.
Ks. García Morcuende i ks. Biju, wraz z wieloma innymi znamienitymi salezjanami i przedstawicielami środowiska edukacji, przekazali swoje pozdrowienia dla uczestników Konferencji. Ze swojej strony wikariusz Przełożonego Generalnego w przemówieniu do zgromadzonych, co uczynił zdalnie, podziękował wszystkim zebranym wychowawcom za zainteresowanie duszpasterstwem młodzieży i przypomniał o znaczeniu chrześcijańskiego rozwoju młodych ludzi w wierności duchowi i charyzmatowi Księdza Bosko. “Musimy pomóc naszym dzieciom i młodzieży rozwijać się jako jednostki z charakterem, zdolne do innowacyjnego myślenia. W tym celu musimy uczynić nasze instytucje prawdziwym domem dla młodych ludzi, w którym spełniają się ich duchowe aspiracje” – powiedział ks. Martoglio, podkreślając wartość salezjańskiej dobroci i systemu prewencyjnego w strukturach wychowawczych.
W ramach różnych sesji, odbywających się w ramach tej Konferencji, wielu ekspertów zrobiło wrażnie na uczestnikach swoimi wypowiedziami i interwencjami. Jak np. ks. Joe Kokkandathil, który wyjaśnił, w jaki sposób nierozwiązany ból emocjonalny stał się dziś powszechnym problemem i dlatego szkolenie wychowawców w tej kwestii jest potrzebą chwili. Ten, prezentując salezjańskie podejście poznawczo-behawioralne, oparte na terapii poznawczo-behawioralnej Aarona T. Becka, ks. Binu Scaria zaproponował ustrukturyzowany program mentoringu grupowego.
Ks. John Parankimalil ze swojej strony zilustrował różne oblicza obecności salezjańskiej, które sprawiają, że domy salezjańskie są bezpiecznym, przyjaznym i toskliwym domem dla tych, którzy przybywają tu z daleka.
Inne kwestie, które zostały poruszone, to: potrzeba zmiany paradygmatu w dziedzinie edukacji i uczenia się; znaczenie nadania uczeniu się charakteru doświadczalnego, z podjęciem całej serii podstawowych kroków (od badania indywidualnego do grupowego, od pomiaru do porównania, od frustracji do radości, od języka werbalnego do wizualnego...); uczenie się kinestetyczne i pedagogika towarzysząca dzieciom w dojrzewaniu emocjonalnym.
Gdy chodzi o wychowanie religijne, mówiono o promowaniu wymiaru religijnego, niezależnie od pochodzenia młodych ludzi, o doświadczaniu osoby Chrystusa, o aktywnym uczestnictwie młodych ludzi w liturgii, o tworzeniu odpowiednich środowisk do spotkania z Bogiem oraz o zaproponowaniu młodym ludziom doświadczenia służby i zaangażowania apostolskiego.
Podzielono się również spostrzeżeniami i refleksjami na temat właściwego wychowania do kultury i dojrzewania do własnej tożsamości; omówiono rosnące znaczenie kształcenia zawodowego jako elementu programu edukacyjnego dla młodzieży w Indiach; przeanalizowano propozycje nauki w zakresie umiejętności cyfrowych, w których chodzi o świadome i aktywne korzystanie z urządzeń komputerowych, a także poruszono takie zagadnienia, jak rola gier w procesach uczenia się oraz opcje uruchomienia i rozwoju pracowni robotyki.
Typowo salezjańska atmosfera i występy artystyczne w wykonaniu uczniów z różnych szkół inspektorii Bangalore, która gościła uczestników Konferencji, sprawiły, że udział w obradach NECDBS był jeszcze bardziej przyjemny dla nich wszystkich.
