Proponując model podejścia i integracji dzieł społecznych oraz szanując różnorodność i specyfikę każdego z nich, te zeszyty stanowią rodzaj przewodnika i materiałów do refleksji dotyczącej elementów obecnych w “Podstawie programowej”, jakie zostały zaproponowane. proponowanych ramach odniesienia. Jako praktyczne narzędzia te mogą być pomocne w kierowaniu całą siecią “RSB-Social”, w osiąganiu przez nią zamierzonych celów, wspieraniu kluczowych zasad, w procesach szkoleniowych i formacyjnych, w odnowie działania opartego na interakcji z terytorium i w otwarciu się na lokalne placówki w celu tak bardzo koniecznej reorganizacji ich oferty edukacyjnej, skierowanej do dzieci, młodzieży, młodzieży i ich rodzin.
Przygotowanie tych “Zeszytów” to rezultat całego procesu refleksji i kolektywnego wypracownia odpowiedniej metody działania dzieł społecznych salezjanów i córek Maryi Wspomożycielki w skoordynowanej formie online.
Po zdefiniowaniu całej drogi i formy trzeba było ujednolicić wizje, strategie, przewodnie treści, narzędzia ... I w tym znaczeniu te “Zeszyty” można uznać za teoretyczno- praktyczny model, który ujmuje wszystkie te wymiary, jakie należy uwzględnić w tego rodzaju procesie.
Każdy z tych czterech “Zeszytów” miał do spełnienia określony cel:
Zeszyt 1 zajął się tożsamość organizacyjną “RSB” w jej wymiarze społecznym, definiując punkty zbieżności dotyczące tożsamości charyzmatycznej i zobowiązań, które mają być podjęte wspólnie przez wszystkich członków sieci.
Zeszyt 2 skupił się na tożsamości wychowawczo-duszpasterskiej, zachęcając ośrodki i placówki do lepszego zrozumienia koncepcji i praktyki procesów wychowawczo-duszpasterskich oraz relacji z charyzmatem Księdza Bosko i Matki Mazzarello, który musi przenikać całą salezjańską działalność wychowawczą.
Zeszyt 3 starał się ożywić i wzmocnić element tożsamości charyzmatycznej. Pośród różnych kwestii położono nacisk na metodę wychowawczą: system prewencyjny i prawa człowieka; na uświadomienie tego, iż salezjanie, córki Maryi Wspomożycielki i świeccy są zasadniczo wychowawcami młodych ludzi, przyjmującymi zasady wychowania społecznego, w takim zakresie, w jakim działają profesjonalnie i kompetentnie oraz wzbogacają ich metodą salezjańską.
I na koniec Zeszyt 4. Składa się nań 6 części, poprzez które, poruszając różne kwestie, chce się zachęcić do określonych działań, które wzmocnią relacje w ramach sieci i harmonię między wszystkimi.
Na uwagę zasługuje cały ten proces, w ramach którego zostały sporządzane te “Zeszyty”. Istotnie, każdy z nim miał swojego referenta i odpowiedni zespół koordynacyjny, który tworzyli wykładowcy akademiccy, eksperci spoza środowiska salezjańskiego, administratorzy publiczni, sędziowie, przedstawiciele władz miejskich, członkowie organizacji społecznych, fachowcy współpracujący z salezjańskimi dziełami społecznymi, a także młodzież uczestnicząca w projektach realizowanych przez różne ośrodki salezjańskie.
Więcej informacji znajdziemy tutaj.
