“Dokonano analizy stanu zdrowia psychicznego młodych ludzi i nastolatków, odnosząc się do kilku aspektów istotnych dla naszych działań wychowawczo-duszpasterskich: kształtowanie sfery emocjonalnej; dbałość o relacje i więzi w sieciach wsparcia (rodzina, przyjaciele, rówieśnicy, wychowawcy); skupienie się na procesie wychowawczym. Ważna staje się również praca nad niektórymi czynnikami związanymi z dobrostanem psychicznym: zdrowymi nawykami, budującymi kontaktami społecznymi i umiejętnością radzenia sobie z wyzwaniami, jakie stawia przed nami życie”- wyjaśniła Antonella Sinagoga, koordynatorka inicjatywy.
Według Światowej Organizacji Zdrowia, na całym świecie jedna na siedem młodych osób w wieku od 10 do 19 lat cierpi na zaburzenia psychiczne, takie jak lęk, depresja, a także zaburzenia zachowania, takie jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaburzenia antyspołeczne lub samookaleczenia i myśli samobójcze. Zaburzenia odżywiania, takie jak bulimia czy anoreksja, wiążą się z wyższym wskaźnikiem śmiertelności niż to występuje w przypadku innych zaburzeń psychicznych. Ponadto, samobójstwo jest główną przyczyną śmierci osób w wieku 15-19 lat, a ryzyko jego popełnienia jest znacznie wyższe w przypadku grup marginalizowanych i dyskryminowanych.
Ogólnie rzecz biorąc, w tych sesjach szkoleniowych położono nacisk na pewne postawy ze strony wychowawców, takie jak słuchanie nastolatków i pozwolenie im wyrazić to, co czują i co ich trapi; unikanie osądzania i uprzedzeń; zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa i otuchy; okazywanie uczuć i troski; okazywanie chęci pomocy i towarzyszenia im; wspieranie rodzin i opiekunów, aby mogli lepiej zrozumieć ich potrzeby; zadbanie o to, by szkoły wspierały zdrowie psychiczne uczniów i były sprzyjającym środowiskiem dla dobrego samopoczucia emocjonalnego; zapewnienie, że wszystkie placówki salezjańskie będą posiadać odpowiednie programy towarzyszenia, zapobiegania i opieki, by zmniejszyć podatność ludzi młodych na jeszcze większe zagrożenia.
Wszystko to tworzy zestaw wzajemnie powiązanych ze sobą czynników, które mogą pomóc w zapobieganiu możliwym zaburzeniom i towarzyszeniu młodym ludziom, którzy ich doświadczają. Czy naprawdę zdajemy sobie sprawę z tego, jak wielu nastolatków doświadcza sytuacji izolacji społecznej lub jak wiele dzieci i nastolatków jest na przykład zastraszanych w domu?
Gdy chodzi o placówki salezjańskie, ważne jest, aby codziennie monitorować ten problem we wszystkich sferach: w środowisku szkolnym, monitorując postępy i uzyskiwane wyniki; w relacjach interpersonalnych, aby wychwycić brak równowagi i zakłócenia w relacjach z rodziną, przyjaciółmi, kolegami, wychowawcami oraz sytucję izolacji; w sposobie spędzania wolnego czasu, aby sprawdzić, czy człowiek młody nie porzucił rutynowych czynności, które do niedawna były częścią jego życia. I, co jest bardzo ważne, należy zwrócić uwagę na pewne objawy związane ze zmianą nastroju (smutek, drażliwość, uczucie pustki...) lub lękiem (poczucie utraty kontroli, obsesyjne myśli, deficyty pamięci, rozproszona uwaga, niezdecydowanie i niepewność). Należy również zwrócić uwagę na niektóre objawy fizjologiczne, takie jak tachykardia, mrowienie w kończynach, napięcie mięśni lub uczucie duszności.
“Mamy nadzieję, że ta szeroko zakrojona propozycja edukacyjna przyczyni się do poszerzenia i rozpowszechnienia wiedzy na temat aspektów, które mają fundamentalne znaczenie dla zdrowia i integralnego rozwoju młodych ludzi. Aby leczyć zdrowie psychiczne, konieczne jest połączenie nauk humanistycznych, skoncentrowanych na znaczeniu i wartościach, z mądrością duchowości chrześcijańskiej, czyniąc tę koniunkcję swoistym antidotum na lęk, depresję, brak sensu i poczucie osamotnienia, które dotykają młodych ludzi” - powiedział na koniec ks. Miguel Angel García Morcuende, radca generalny ds. duszpasterstwa młodzieży.
