W dniu 25 maja Grupa Międzywyznaniowa z Dardżyling, która powstała w 2005 roku z inicjatywy ks. George’a Thadathila, salezjanina, zorganizowała spotkanie nt. “Dialog i braterstwo: wierzenia i wspólne praktyki we wspólnotach”.
W spotkaniu uczestniczyło prawie 50 osób. Otworzył je prof. Georgios T. Halkias z Centrum Studiów Buddyjskich Uniwersytetu w Hongkongu, który wygłosił prelekcję nt. “Badania kulturowe dotyczące hellenizmu i buddyzmu w Indiach i Azji Środkowej”, w której ukazał, że pokojowe współistnienie i poszanowanie różnych religii są możlliwe, co miało już miejsce wśród ludów starożytnych.
Następnie ks. Thadathil dodał, że odpowiedzialność za dialog międzywyznaniowy nie ogranicza się do specjalistów, “ale spoczywa na wszystkich ludziach dobrej woli”. Zaś prof. Irshad Ahmed z Uniwersytetu w Sikkim, stwierdził z naciskiem, że ignorancja i ograniczona wiedza na temat innych religii stanowi przeszkodę dla zgodnego współżycia. “Nasze społeczeństwo staje się coraz mniej przyjazne, pomimo postępu i wysiłków podejmowanych na polu edukacji. Dlatego też potrzebny jest dialog międzywyznaniowy. Ważne jest, aby uczeni rozwijali i rozpowszechniali religijną mądrość, która wychodzi poza dogmaty i obrzędy”.
Potem zabrał głos 90-letni kapitan Moktan, który od 15 lat jest członkiem ruchu na rzecz dialogu międzyreligijnego w Dardżyling, który potępił rosnące tendencje do “międzywyznaniowej rywalizacji” i “chęci stania się kimś ważnym i sławnym zamiast być człowiekiem czyniącym dobro”. Wskazał przy tym region Dardżyling jako wzór jedności. Podobnego zdania byli dwaj następni prelegenci: przedstawiciel Katolickiej Unii Indii – Patrick Sada, i Sai Samity, prezydent dystryktu Mahindra Pradhan.
Pan Sada poza tym zauważył, że “Indie są krajem wielu religii, a nie tylko jednej”, zaś pan Samity postawił pytanie: “Jeśli my możemy żyć w pokoju, dlaczego nie może tego uczynić cały świat?”.
W dwóch ostatnich referatach, prof. Lorena Weybrighta i młodego Yangchena Lepcha, zostały uwypuklone: znaczenie wiary w jedność całej ludzkości i przekazania młodym pokoleniom przesłania, że religie, dialog i spotkanie nie są czym nudnym.
