W bardzo rodzinnej atmosferze Przełożony Generalny, w imieniu Zgromadzenia i Rodziny Salezjańskiej, wyraził kardynałowi Amacie wdzięczność za jego służbę, którą pełnił z pasją i wspaniałomyślnością. Podkreślił przy tym rosnące w Rodzinie Salezjańskiej zainteresowanie i dowartościowanie dziedzictwa salezjańskiej świętości, wychodząc od Księdza Bosko.
Ze swojej strony kardynał przywołał duszpasterskie znaczenie, jakie procesy beatyfikacyjne i kanonizacyjne przedstawiają dla Kościoła i zakonnej Rodziny, jak nasza, przypominając, że Ksiądz Bosko nie bał się ukazywać wzniosłego celu świętości, wskazując na konkretne wzorce osób, które wzrastały w oratoryjnym środowisku na Valdocco. Przede wszystkim zaś pogłębienie doświadczenia duchowego wybitnych członków naszej Rodziny stanowi kluczowy element, który pozwala to zrozumieć i rozwinąć misję w tym względzie. Istotnie, odkrywamy w nich charyzmat w jego najbardziej autentycznej formie, urzeczywistnionej w najbardziej wzniosły sposób, zarówno na poziomie naśladowania, jak i działalności wychowawczo-duszpasterskiej.
Istotnie, Ksiądz Bosko nie tylko był wielkim świętym, ale był także wyjątkowym wychowawcą do świętości, ponieważ proponował ją swoim chłopcom jako styl radosnego i osiągalnego dla nich życia; sprawił, że prawie że “oddychano” nią w środowisku Valdocco. W Księdzu Bosko te dwa aspekty – świętość osobista i zaangażowanie na rzecz wychowania chłopców do świętości – były czymś jednym i również w naszym przypadku nie może istnieć jedno bez drugiego.
