Świadectwa dotyczyły, rzecz jasna, tematu Wiązanki: słuchania i towarzyszenia. Siostra Casalis CMW z Piemontu, przemierzając wizualny i artystyczny szlak, wychodząc przy tym od zadumy nad dziełem sztuki, przybliżyła i opisała typowe cechy słuchania w duchowej tradycji chrześcijańskiej i salezjańskiej. Było to wystąpienie szczególnie miło przyjęte, jako że stanowiło również odwołanie do bogatego doświadczenia w tym względzie.
Sebastiano i Titta Coticelli, młodzi małżonkowie, w swojej refleksji wyszli od rodziny, przyglądając się jej w klimacie powołaniowym, bazującym na słuchaniu i towarzyszeniu, czyniąc to ze szczególnym odniesieniem własnych wyborów do Ewangelii: by ta mogła być wprowadzona w życie w całej swej głębi potrzeba stałego rozeznania, stałego słuchania, stałego towarzyszenia.
Przedpołudniowy czas obrad zakończyło spotkanie z arcybiskupem Turynu Cesare Nosiglią, które znalazło wyraz we Mszy św., której przewodniczył: był to szczególny moment, w którym cała Rodzina Salezjańska mogła przeżywać centralne miejsce Chrystusa eucharystycznego, wnosząc jedyny w swoim rodzaju wkład, jaki może wnieść charyzmat Księdza Bosko w swoich różnych komponentach i różnych grupach, a którym jest dar miłości do Kościoła powszechnego.
W swoim kazaniu arcybiskup przypomniał, że charyzmat salezjański „zasadza się na Ewangelii sine glossa” i że “centralne miejsce młodzieży, które pozostaje mocnym punktem i stałym obiektem zaangażowania salezjanów, pomaga nowym pokoleniom odkryć piękno Ewangelii, zmieniając także warunki ich życia i sytuację społeczną”.
Następnie podkreślił, że „kluczowym punktem naszej relacji z młodzieżą nie jest organizowanie dla nich licznych wydarzeń, ale doprowadzenie do kontaktu ich własnego serca z Chrystusem i zaprzyjaźnienie ich z Nim”. I dlatego pochwalił Rodzinę Salezjańską za to, że umie towarzyszyć młodzieży, prowadząc ją do Eucharystii – „pierwszej białej miłości Księdza Bosko” – i adoracji eucharystycznej.
Przebieg Dni Duchowości obfitował później w szereg interesujących możliwości, z których mogli skorzystać uczestnicy różnych grup. Po wspólnym obiedzie do głosu doszło „itinerarium” wizyt z przewodnikiem po miejscach znajdujących się na Valdocco: było to szczególne przeżycie zwłaszcza dla tych, którzy po raz pierwszy znaleźli się na ziemi, na której wziął początek charyzmat salezjański. Mowa tu o takich miejscach, jak pierwsze podwórko oratorium, kaplica Pinardiego, kościół św. Franciszka Salezego, pokoiki Księdza Bosko, Bazylika Maryi Wspomożycielki. Te właśnie symboliczne etapy zwiedzania pozwoliły uaktualnić przesłanie zawarte w Wiązance, czyniąc rzeczywistą tę drogę, która prowadzi od początku dzieła do naszych dni.
W popołudniowej konferencji, którą wygłosił ks. Juan Crespo SDB, przeżyte doświadczenie przełożyło się na refleksję teologalną i trynitarną dotyczącą cech własnych rozeznania i podjęcia procesu towarzyszenia: procesu, w którym zrozumienie człowieka i jego powołania oraz wejście w tajemnicę trynitarną wzajemnie się uzupełniają.
Dzielenie się w grupach językowych, ubogacone tymi momentami, z którymi już wcześniej mieli do czynienia uczestnicy, poza ułatwieniem wzajemnego poznania ukazało różnorodne bogactwo sposobu rozwoju charyzmatu Księdza Bosko na przestrzeni historii.
I wreszcie, na koniec tego dnia wspólna modlitwa w Bazylice Maryi Wspomożycielki znalazła konkluzję w nabożeństwie pokutnym.
To wydarzenie można śledzić bezpośrednio na stronie Facebook Salezjańskiej Agencji Informacyjnej.
