Ks. Rossano Sala, który jest redaktorem naczelnym pisma “Note di Pastorale Giovanile”, podkreślił, że temat tego Kongresu odzwierciedla centrum zatroskania Kościoła, który chronologicznie plasuje się między Synodem poświęconym Rodzinie, wydaniem adhortacji “Amoris Laetitia” i najbliższym Synodem poświęconym Młodzieży. Zainteresownie Kościoła, czego wyraźnym potwierdzeniem była stała obecność na Kongresie o. Alexandre Awi Mello, sekretarza Dykasterii watykańskiej ds. Świeckich, i uczestnictwo, w dniu 30 listopada do południa, Raúla Tinajero Ramíreza, dyrektora Departamentu ds. duszpasterstwa młodzieży przy Konferencji Episkopatu.
Ks. prof. Sala, dla którego duch rodzinny “jest wymiarem, który przenika całe duszpasterstwo salezjańskie”, przedstawił w swoim wystąpieniu wizję salezjańską na tym Kongresie: “Jesteśmy przekonani, że dobre duszpasterstwo młodzieżowe przyczyni się do kształtowania młodych silnych, solidarnych i zdolnych do miłości. To jest fundamentalnym warunkiem, aby rodziny były trwałe, wierne i szczęśliwe”.
Ks. prof. Sala przypomniał, że zadaniem duszpasterstwa jest to, co Zgromadzenie Salezjańskie przyjęło, zgodnie ze słowami Benedykta XVI w 2008 roku, które ten skierował do uczestników Kapituły Generalnej 26: “W edukacji młodzieży szczególnie ważne jest to, by rodzina była aktywnym podmiotem. Wybranie i zaangażowanie na rzecz ludzi młodych, które charakteryzuje charyzmat Księdza Bosko, musi przełożyć się na podobne zaangażowanie na rzecz włączenia i formacji rodzin. Dlatego też wasze duszpasterstwo musi otworzyć się zdecydowanie na duszpasterstwo rodzin”. Duszpasterstwo młodzieży i duszpasterstwo rodzin nie mogą podążać paralelnymi drogami.
Rodzina, jej współodpowiedzialność za misję
W duszpasterstwie młodzieży, a zwłaszcza w przygotowaniu do małżeństwa, rozumianego jako powołanie, rodzina odgrywa ważną rolę i jest protagonistą. Gdy chodzi o salezjanów, rodziny mogą przyczynić się do kształtowania ludzi młodych poprzez własne doświadczenie: w wychowaniu do uczuciowości i w grupach młodzieżowych, w obecności rodzin-animatorów animujących inne rodziny. Na koniec stwierdził, że specyfiką powołaniową rodziny jest miłość, zrodzenie dzieci i ich wychowanie. To logiczne, że są to specyficzne cechy rodziny, które mogą ubogacić wspólnotę wychowawczo-duszpasterską”. Podkreślił również znaczenie postrzegania rodzin jako podmiotów, które są współodpowiedzialne za posłannictwo salezjańskie.
Przedostatni dzień Kongresu zakończył się Mszą św. pod przewodnictwem o. Alexandre Awi. W swojej homilii sekretarz Dykasterii watykańskiej ds. Świeckich, Rodziny i Życia, komentując Ewangelię o rozmnożeniu chleba i ryb, podkreślił, że “było to wydarzenie salezjańskie”, ponieważ apostoł Andrzej zauważył to, co dobrego ma do zaoferowania ten młody człowiek; to samo zrobiłby Ksiądz Bosko”. Od tego momentu, towarzysząc Jezusowi, był świadkiem cudu.
Ojciec Awi Mello podkreślił, że na tej synodalnej drodze “młodzi znajdują się w centrum zainteresowania Kościoła, Papieża i salezjanów”. I zaznaczył, że “Synod poświęcony młodzieży przeminie, ale salezjanie pozostaną”. Komentując inne fragmenty Ewangelii, powiedział z naciskiem, że “umieszczenie ludzi młodych w centrum oznacza zarazem umieszczenie rodziny w centrum”, ponieważ nie można “rozdzielić tych dwóch centralnych ośrodków”, jako że “rodzina jest źródłem, drogą i celem, do którego zdąża młodzież”.
Można śledzić przebieg #SYMFamily17:
Twitter: @Symfamily17
Facebook: Symfamily17
YouTube: Symfamily17
