(ANS – Rzym) – Dzisiaj dość łatwo jest spotkać świętego „z ołtarza”, zdarzyło mi się to kilka razy. Ale sto lat temu nie było to takie łatwe, więc osobiste podejście do świętego „z ołtarza” było doświadczeniem, które pozostało wyryte w umyśle i sercu szczęśliwej osoby. Tak było w przypadku francuskiego opata trapistów ojca Edmonda Obrechta (1852-1935). Już w 1934 roku, kiedy ksiądz Bosko został kanonizowany, trzy dni po uroczystej ceremonii, zwierzył się redaktorowi amerykańskiego tygodnika katolickiego „Louisville Record” ze swojej wielkiej radości, że osobiście poznał nowego świętego, uścisnął mu dłoń, a nawet zjadł z nim obiad.
(ANS – Rzym) – W związku z najbliższą Kapitułą Generalną Zgromadzenia Salezjańskiego (KG29 – 16 lutego - 12 kwietnia 2025 r.), po niedawnej uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, “Sacro Cuore” w Rzymie było miejscem dnia refleksji na temat “Zafascynowani Jezusem Chrystusem, powołani do młodzieży”. Było to pierwsze z dwóch spotkań, w których weźmie udział około 20 salezjanów zaproszonych do tej refleksji z perspektywy teologicznej, duchowej, młodzieżowej i kulturowej nad tematem KG29.
Rzym, Włochy – czerwiec 2024 – W piątek, 7 czerwca, miało miejsce święto patronalne Bazyliki parafialnej pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Castro Pretorio w Rzymie. Uroczystej Mszy św. przewodniczył kardynał Giuseppe Versaldi, którego jest ona kościołem tytularnym, a któremu towarzyszyli przy ołtarzu liczni salezjanie, w tym wszyscy członkowie Rady Generalne Zgromadzenia, z wyjątkiem Przełożonego Generalnego, kard. Ángel Fernández Artime, który w tym czasie nie mógł być obecny. Podczas homilii kard. Versaldi, nawiązując do swojego rolniczego pochodzenia, odniósł się do Ewangelii z tego dnia, wyjaśniając znaczenie “jarzma” w pracach rolniczych, uprzęży dla bydła pociągowego. I ten obraz odniósł potem do zapowiedzi dotyczącej Jezusa, jako tego, który będzie musiał znieść największy ciężar… Po celebracji, zgodnie z tradycją, odbyła się procesja z figurą Najświętszego Serca Pana Jezusa ulicami dzielnicy, w której uczestniczyło około 600 osób, w tym zakonnicy i świeccy, wielu młodych ludzi, a także turyści.
(ANS – Rzym) – Ksiądz Bosko miał wielkie nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa i zalecał je także swoim wychowankom. To nabożeństwo przejawiało się w wielu formach i wyrazach w ciągu jego życia: w pismach, modlitwach, dobrych radach i zaleceniach, a nawet w kościołach. A ta pobożność była tak przekonywująca, że wpisała się w charyzmat salezjański, będąc pielęgnowana do dziś przez jej następców i duchowych synów Księdza Bosko.
(ANS – Rzym) – W dniu 16 maja 1887 roku Ksiądz Bosko odprawił swoją pierwszą i jedyną Mszę świętą przy ołtarzu Maryi Wspomożycielki w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Castro Pretorio w Rzymie, kościele, którego budowa kosztowała go bardzo wiele wysiłku i cierpienia w ostatnich latach jego życia. Podczas tej Mszy św. 15 razy przerywanej łzami, Ksiądz Bosko, zbliżający się już do końca swojego ziemskiego życia, doznał łaski zrozumienia całej drogi, na którą złożyły się rozliczne formy apostolatu i inicjatyw podejmowanych dla i z myślą o ubogiej i potrzebującej młodzieży. Wtedy zrozumiał sen, który miał w wieku 9 lat i te tajemnicze wówczas słowa, które w nim usłyszał: “Zrozumiesz wszystko w swoim czasie”.
(ANS - Rzym) - W niedzielę 21 kwietnia, w Bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzymie, o godz. 11.30 dwaj nowi biskupi salezjańscy odprawili swoją pierwszą Eucharystię, która miała charakter dziękczynny. Eucharystii przewodniczył kardynał Ángel Artime Fernández, a homilię wygłosił arcybiskup Giordano Piccinotti.
GALERIA ZDJĘĆ
WYWIADY
-
SG – Misjonarze 155. Salezjańskiej Wyprawy Misyjnej: Angelot Dorisse Herimampionona Rakotonirina z wizytatorii Madagaskaru (MDG), który udaje się do delegatury Albanii-Kosowa-Czarnogóry (IME)
(ANS – Rzym) – Angelot, pochodzący z Madagaskaru, jest nowym misjonarzem w Europie, zaczynającym pracę w nowej delegaturze Albanii, Kosowa i Czarnogóry, należącej do inspektorii Włoch Południowych (IME). O swoich planach tak mówi: “Moim marzeniem i planem misyjnym nie jest nic innego jak tylko plan Chrystusa, który jest również planem Księdza Bosko: zbawienie dusz”.
OD REDAKCJI
-
Mjanma – Tragedia niewinnych dzieci z powodu konfliktów zbrojnych
(ANS – Naypyidaw) - Mjanma pogrąża się w głębokim smutku i udręce, ponieważ niewinne istoty, zwłaszcza dzieci, są nadal bezlitośnie zabijane w trwającym konflikcie zbrojnym. Tysiące rodzin cierpi z powodu utraty bliskich, zaś sama przemoc nie ma końca. W tym tygodniu do redakcji ANS dotarł gorący apel z Mjanmy w kontekście rozdzierającej serce wiadomości o śmierci młodej dziewczyny, Juliet, która zginęła w wyniku nalotu wojskowego, wzywający do zjednoczenia się we wspólnej modlitwie i działaniu.
WYDARZENIA
-
Włochy – 90 lat Kaplicy relikwii Bazyliki Maryi Wspomożycielki w Turynie: wystawa poświęcona Całunowi
(ANS – Turyn) – Również w tym roku, w dniu 14 września, z okazji liturgicznego święta Podwyższenia Krzyża Świętego i rocznicy otwarcia Krypty, w Sanktuarium Maryi Wspomożycielki w Turynie miało miejsce wieczorne spotkanie, które odbyło się w ramach cyklu “Kultura w Bazylice”, a które było poświęcone Świętemu Całunowi: “Całun: świadek wielkiej miłości”.
Pogłębienie tematu
-
Ukraina – Dary łączące się z duszpasterstwem młodzieżowym w czasie wojny. Słowo bpa Maksyma Riabuchy, salezjanina
(ANS – Donieck) – Biskup Maksym Riabucha, salezjanin, ukraiński biskup greckokatolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, egzarcha pomocniczy Doniecka, udzielił wywiadu przedstawicielowi Note di Pastorale Giovanile, wypowiadając się na temat różnych aspektów duszpasterstwa młodzieży w czasie wojny. Czyni to z perspektywy “daru”, czyniąc już samą tę refleksję darem dla tych, którzy realizują duszpasterstwo młodzieżowe w normalnych warunkach, mówiąc o pracy młodzieżowej w kontekście prawdziwego ubóstwa i wielkich trudności. Publikujemy dziś pierwszą część tego wywiadu.
PRZESŁANIA PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO
-
NASZ COROCZNY DAR
PRZESŁANIE WIKARIUSZA PRZEŁOŻONEGO GENERALNEGO,
Ks. Stefano MartoglioTradycyjnie jako Rodzina Salezjańska corocznie otrzymujemy Wiązankę, która jest darem na początku nowego roku. W tej krótkiej refleksji chciałbym niejako wejść do wnętrza tego daru, abyśmy mogli go przyjąć tak, jak na to zasługuje, nie tracąc nic z jego świeżości.