Ten salezjanin przebywał na pięciu placówkach misyjnych w różnych regionach kraju. Teraz znajduje się w Gambelli, stolicy regionu o tej samej nazwie; ta liczy 350 tysięcy, w tym 25 tys. to muzułmanie. “My, salezjanie – wyjaśnia ks. Marcandalli – staramy się zarówno wspierać, jak i zachęcać do dobrych relacji chrześcijan i muzułmanów, jak też ułatwiać zgodne relacje między różnymi grupami etnicznymi. W tym dziele szkoła odgrywa niezastąpioną rolę”.
W Gambelli ks. Marcandalli jest proboszczem katedry, a pomaga mu dwóch współbraci. A poza tym, koordynuje pracę szkoły technicznej “Don Bosco”, ośrodka zawodowego, do którego uczęszcza 150 ludzi młodych, a także szkołę, do której chodzi 720 dzieci i młodzieży w wieku 7-17 lat. Oratorium, które obejmuje także szkółkę piłkarską, na przestrzeni lat stało się punktem odniesienia dla ponad 1500 młodych z okolicy.
Salezjanie udzielają się również w ramach kampanii przeciwko handlowi ludźmi i pełnią posługę w czterech obozach dla uchodźców, jak również służą opieką duchową i zapewniają formację religijną ubogiej ludności.
Gdy chodzi o relacje między chrześcijanami i muzułmanami w Etiopii, chociaż w niektórych rejonach “pokojowe współżycie chrześcijan i muzułmanów pozostaje wciąż celem”, w wielu innych przebiega bardzo zgodnie. “Dla przykładu – kontynuuje ks. Marcandalli – jakiś czas temu zostaliśmy poproszeni przez pewną małą wspólnotę katolicką o otwarcie misji na terenie zamieszkiwanym przez większość muzułamańską, i właśnie miejscowe władze muzułmańskie same zaproponowały, znając nasze potrzeby, nam teren, byśmy mogli na nim wybudować kaplicę i inne potrzebne pomieszczenia. Byłem pod wrażeniem tej ich otwartości”.
Wśród wielu muzułańskich przyjaciół znajduje się także Nuriye Yesufed: liczący 30 lat, żonaty, ojciec jednego dziecka, który pracuje jako sekretarz w szkole technicznej “Don Bosco”, po tym jak nauczał w niej wcześniej informatyki. Tutaj, mówi, zawsze czułem się dobrze. I od czasu, kiedy przybył tu jako uczeń, jest traktowany “jak ktoś z rodziny”.
