Wielokrotnie ci, którzy zabierali głos i kierowali przesłania, odnieśli się do początków i do Valdocco.
Tak uczyniła burmistrz Appendino, która przypomniała o “ziarnie, które, od ponad dwóch wieków historii pozostawia niezatare ślady i wkład, który silnie kształtuje charakter naszego miasta”. I dzisiaj ten charakter jeszcze bardziej się zaznacza w mieście Turyn: “jako działania Zgromadzenia Salezjańskiego, znajdując wyraz w stałym zaangażowaniu na rzeczy edukacji młodzieży, uczeniu wrażliwości na bycie solidarnym i uważnym na najsłabszych, akceptacji innych, którzy opuścili kraj swojego pochodzenia i marzy o zbudowaniu nowego życia, czyniąc to bez uprzedzenia”.
Arcybiskup Turynu Nosiglia uwypuklił aktualność wychowawczego doświadczenia Księdza Bosko: “z dziedzictwa doświadczenia, jakie pozostawił nam Ksiądz Bosko, możemy również dzisiaj czerpać niektóre zasadnicze treści dla każdego działania wychowawczego: autorytet wychowawcy, centralne miejsce relacji osobistej, wychowanie jako akt miłości (“sprawa serca”, jak zwykł mawiać Ksiądz Bosko), integralną formację człowieka, współodpowiedzialność za budowanie wspólnego dobra”.
Spoglądając na Rodzinę Salezjańską, matka Yvonne Reungoat, przełożona generalna Córek Maryi Wspomożycielki, podkreśliła możliwość i naglącą potrzebę każdego zgromadzenia kapitulnego w wymiarze światowym (także CMW przygotowują się do swojej Kapituły Generalnej): “Są to cenne okazje, aby na nowo rozbudzić dzisiaj pasję apostolską i misyjną, która podtrzymywała początki Rodziny Salezjańskiej, a którą dzisiaj staramy się ożywić”.
Podziękowania i życzenia także w imieniu wszystkich świeckich Rodziny Salezjańskiej wyraził pan Renato Valeria, prezes ADMA “primaria” z Turynu: dziękuję za obecność i życzę, by był to “mocny czas spotkania, modlitwy i rozeznania”.
Kard. João Braz de Aviz skierował swoje przesłanie w kontekście kościelnym, otwartym na obecną rzeczywistość. Nawiązał przy tym do dokumentu, którego opracowanie dobiega końca, a który dotyczy relacji życia konsekrowanego w Kościele (mutuae relationes).
Kontynuując swoje wystąpienie, wskazał na niektóre aktualne wyzwania związane z życiem konsekrowanym.
Te dotyczyły przede wszystkim wyborów formacyjnych. Następnie stwierdził, że należy położyć nacisk na właściwe i odnowione znaczenie wzajemnej relacji mężczyzna-kobieta. I na koniec powiedział, że nie mniej ważnym jest wyzwanie, które dotyczy zarządzania dobrami kościelnymi, które są w posiadaniu instytutów życia konsekrowanego.
