Ks. Maraccani urodził się 30 października 1936 r. w Pavone Mella (Brescia). Już jako dziecko uczęszczał do salezjańskiego oratorium w swojej miejscowości. Odbył aspirantat w Chiari, nowicjat w Montodine, a postnowicjat w Nave. Pierwsze śluby zakonne złożył 16 sierpnia 1954 r., a śluby wieczyste – 14 sierpnia 1960 r. W 1963 r. ukończył studia w zakresie elektrotechniki na Politechnice w Mediolanie. Został wyświęcony na kapłana 18 marca 1967 r. W tym samym dniu zdobył licencjat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim.

Po święceniach kapłańskich przez 12 lat, od 1967 do 1979, był dyrektorem szkoły techniczno-przemysłowej “Don Bosco” w Brescii. W 1974 r. został także mianowany miejscowej dyrektorem wspólnoty i był nim do 1979, nadal mając 25 godzin zajęć z uczniami w ciągu tygodnia i ucząc w wieczorowym ośrodku kształcenia zawodowego. Ks. inspektorowi, który prosił go o zmniejszenie liczby lekcji, odpowiadał, że nauczanie wcale mu nie ciąży i że jest to sposób bycia blisko młodzieży. Były to dla niego najpiękniejsze lata, kiedy mógł stać u boku młodzieży.

W latach 1970-1979 pełnił funkcję radcy inspektorialnego w inspektorii lombardzko-emialiańskiej. Kilkakrotnie był kierownikiem kapituł inspektorialnych. Jako delegat uczestniczy w XX Kapitule Generalnej. Niechętnie, ale czyniąc to w duchu posłuszeństwa, pozostawił nauczanie, kiedy został mianowany inspektorem. Istotnie, od 29 czerwca 1979 r. do 23 października 1984 r. pełnił urząd przełożonego inspektorii “San Zeno” z siedzibą w Weronie.

W październiku 1984 r. ówczesny przełożony generalny, ks. Egidio Viganò, powierzył mu funkcję sekretarza Rady Generalnej, którą pełnił nieprzerwanie przez 18 lat, do 2002 roku. Przez trzynaście lat, od lipca 2002 r. do listopada 2015 r., pełnił funkcję prokuratora generalnego Zgromadzenia przy Stolicy Apostolskiej i był rzecznikiem Przełożonego Generalnego.

Uczestniczył w ośmiu Kapitułach generalnych w latach 1971 – 2014. W 1990 r. był kierownikiem 23 Kapituły Generalnej. Od 2015 do listopada 2019 r., pomimo podeszłego już wieku i problemami ze zdrowiem, nie przestał pracować w biurze prawnym Zgromadzenia salezjańskiego. Prowadził, aż do kresu swojej ziemskiej wędrówki, przykładne życie zakonne i kapłańskie.

Ks. Maraccani to piękna postać, człowiek przejrzysty, radosny, inteligentny, mający wiele zainteresowań – od liturgii do historii Kościoła i Zgromadzenia, wydarzeń w Kościele, dotyczących nauki i bieżących. Kochał pracę, miał wielkie nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa, Maryi Wspomożycielki i Księdza Bosko, świętych Rodziny Salezjańskiej. Jako salezjanina cechowała go przede wszystkim wielka miłość do Księdza Bosko, do Zgromadzenia i młodzieży.

Pogrzeb odbył się dzisiaj rano, w poniedziałek 27 stycznia, w Bazylice Najśw. Serca PJ w Rzymie.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet