Ks. Bottasso był wielkim salezjańskim misjonarzem, jednym z pierwszych obrońców rdzennych ludów Ekwadoru. Salezjańska inspektoria Ekwadoru pw. Najśw. Serca PJ poinformowała o jego śmierci na swoich portalach społecznościowych o północy 24 grudnia, stwierdzając, że ta „jego Pascha Zmartwychwstania może być zapowiedzią nowych wielkich misjonarzy dla Kościoła i Rodziny Salezjańskiej”.
Ks. Giovanni Bottasso urodził się 27 września 1936 roku w Peveragno (Piemont). Uczył się od 1947 r. w Instytucie Salezjańskim w Turynie-Valdocco. W 1952 r. wstąpił do nowicjatu w Pinerolo-Monte Oliveto, następnie kontynuował swoją naukę w Foglizzo, gdzie uczęszczał do liceum i odbywał studia filozoficzne. Natomiast asystencję, także jako nauczyciel, odbył w Chieri i w Cuneo w latach 1957-1959.
Poprosił o pozwolenie na wyjazd na misje i ostatecznie wyjechał do Ekwadoru, nie mając jeszcze 25 lat. Studiował teologię w Bogocie, ale sercem był zawsze z salezjańskimi misjami w Sucúa, gdzie został wysłany po święceniach kapłańskich w 1963 roku.
Spędził tam sześćdziesiąt lat, poznając i broniąc tubylców Shuar, budując mosty między Kościołem i autochtonami, pomagając zrozumieć nowe znaczenie misji ewangelizacyjnych wśród rdzennych ludów, wyprzedzając niejako ideę „Kościoła wychodzącego” o „obliczu i sercu tubylczym”.
„Ks. Giovanni Bottasso był moim wielkim inspiratorem w procesie misyjnej odnowy i badania rdzennych kultur” – powiedział misjonarz Matki Boskiej Pocieszenia Julio Caldeira, nowy odpowiedzialny za komunikację społeczną ze strony „Pan-Amazonian Church Network” (REPAM), który zgłębił spuściznę kulturową i apostolską ks. Bottasso w swojej pracy magisterskiej na wydziale komunikacji społecznej. „Jego praca wśród Shuar, a przede wszystkim założenie Salezjańskiej Politechniki (UPS) w Quito i zaangażowanie się w wydawnictwo „Abya-Yala”, pomogło mi lepiej zrozumieć ten nowy model misyjny” – mówi dalej Caldeira.
Jako teolog i antropolog, ks. Bottasso był pionierem „ruchu autochtonicznego” w Amazonii w 1964 roku, opowiadając się za „obecnością misyjną, która szanuje kultury i wspiera słuszne żądania dotyczące ziem, języka i edukacji międzykulturowej” – jak to stwierdzili ci, którzy znali jego umiejętności i przygotowanie intelektualne, jakimi się odznaczał w kierowaniu wydawnictwem „Mundo Shuar”, jakie powołał do istnienia w 1975 roku, a które potem stało się „Abya-Yala Cultural Center”, Wydawnictwem i Muzeum „Abya-Yala”.
Niewątpliwie jego oświecony dynamizm, jakim się odznaczał na poziomie wydawniczym i akademickim, przyczynił się w istotny sposób do obrony rdzennych kultur tego kraju.
„Jego nauczanie, jego poświęcenie i jego praca na rzecz ubogich, wraz z wielkim darem jego osoby, pozostaną z nami na zawsze” – stwierdził tenże, żegnając go w imieniu Politechniki Salezjańskiej w Quito, której ks. Botasso był wicerektorem w latach 1995-1999.
