W dniu 28 września o godz. 14.00 Przełożony Generalny Salezjanów ks. Ángel Fernández Artime poświęci ten nowy obiekt, co uczyni w obecności 17 inspektorów z całego świata i 13 misjonarzy przebywających na kursie we Włoszech, a także 36 nowych misjonarzy, którzy wkrótce wyjadą na misje, i prezesa “Missioni Don Bosco” - pana Giampietro Pettenona.
“To muzeum opowiada o pewnym spotkaniu” – wyjaśnia Elisabetta Gatto, etnolog i kuratorka “Missioni Don Bosco” tej nowej przestrzeni kulturowej, “Spotkaniu salezjańskich misjonarzy z ludami, z którymi, począwszy od pierwszej wyprawy do Patagonii w 1875 roku, weszli w kontakt. Świadectwem tego spotkania są przedmioty, jakie misjonarze przywieźli do Włoch, a które tworzą zbiory Misyjnego Muzeum Entologicznego na Colle Don Bosco.
Wśród tych eksponatów znajdujemy różne naczynia, wyposażenie, odzież, ozdoby, owoce kreatywności, z pomocą których różne grupy osób zdołały dostosować się do danego środowiska, wykorzystując odpowiednio dostępne zasoby do zaspokojenia potrzeb codziennego życia, łącząc to również z wykonywaniem różnych praktyk związanych z lokalną kulturą czy obrzędowością.
Muzeum obejmuje różne obszary geograficzne; można także wybrać odpowiednie “itineraria” tematyczne, co umożliwia audioprzewodnik.
Chociaż nie rości sobie pretensje o to, by w sposób wyczerpujący przybliżyć salezjańskie misje na świecie, ta przestrzeń muzealna chce stanowić pewien rodzaj “witryny”, przybliżającej najbardziej znaczące misyjne placówki salezjańskie wśród ludności tubylczej, bedąc również wyrazem troski o różne tradycje kulturowe.
Szlak muzealny zaczyna się od Patagonii i Ziemi Ognistej, celu pierwszej salezjańskiej espedycji misyjnej w 1875 roku. Wystawione przedmoty stanowią znaczące świadectwo o kulturach i ludach już wymarłych. Artefakty, które zgromadzili ks. Borgatello w 1911 roku i ks. De Agostini w 1932 roku, mogą być dzisiaj uznane za jedyne w swoim rodzaju.
Potem przechodzi się do ludu Shuar w Ekwadorze (pamiętamy tutaj o znaczącym dziele ojca Bolli), do plemienia Janomamów w Wenezueli (z niezwykle cenną pracą ks. Cocco), do ludów Rio Negro, Bororo, Xavante oraz Carajá w Brazylii i Naga w północno-wschodnich Indiach. Jedna z gablot poświęcona jest Chinom, a inne – Japonii i Oceanii. Szlak kończy się dwoma gablotami poświęconymi kontynentowi Afryki.
Muzeum otwiera się również na współczesność, a to dzięki odpowiednio zgromadzonej dokumentacji, która przybliża obecne zaangażowanie salezjańskich misjonarzy na świecie wśród ludów najbardziej pokrzywdzonych i potrzebujących pomocy. Zwiedzający może również za pomocą odpowiedniego monitora poznać rzeczywistość niektórych placówek salezjańskich na pięciu kontynentach poprzez krótkie filmy wideo i zdjęcia.
