Jest domem, ponieważ gromadzi tam młodych z całego Kairu, Egipcjan i imigrantów z Sudanu Południowego, bez wyjątku. To czyni to dzieło szczególnym w tym mieście, w którym mieszkańcy są dyskryminowani i nieakceptowani. W “Don Bosco” grają razem Sudańczycy i Egipcjanie na tym samym podwórku. Dwie kultury w jednym oratorium. Wspólne tańce, słuchanie razem muzyki sudańskiej i egipskiej, pozostawienie w pewnej chwilli różnych gier, aby zatańczyć w rytm tej piosenki, która roznosi radością podwórko... To wszystko pozwala zrozumieć, że dzielenie się małymi gestami przełamuje wszelkie bariery kulturowe.
Jest parafią, ponieważ oddycha się tu powietrzem wiary. W czasie całego tygodnia jest czas na katechezę, z podziałem na różne kategorie wiekowe Sudańczyków i Egipcjan, co spowodowane jest brakiem odpowiedniego miejsca. Za każdym razem ławki w kościele są pełne dzieci i młodzieży, także tych najmłodszych, którzy w ciszy i z szacunkiem podchodzą do tego momentu. Zaś udział w modlitwach ukazuje, jak ważna jest dla nich wiara i jak bardzo się w nią angażują. Wiara, która daje się zauważyć nie tylko w chwilach radości, ale – zwłaszcza w momentach bólu i trudnościach. Ta pozwala powiedzieć w cierpieniu: “Panie, niech się stanie Twoja wola”, co oznacza zrozumienie, że swój krzyż niesie się z Panem, a nie samemu.
Jest szkołą, ponieważ w tej oazie na pustyni młodzi mogą odczuć, że są kochani; uczą się szanować drugiego w jego odmienności oraz – troszczyć o środowisko i o siebie, być osobami odpowiedzielnymi, zaczynającymi od małych funkcji, stając się “dobrymi chrześcijanami i uczciwymi obywatelami”.
“My, wolontariusze – stwierdzają młodzi Włosi – poczuliśmy się od razu zaakceptowani: oratorium stało się naszym domem. Każdy gest, jakiego doświadczyliśmy, uścisk ręki czy uśmiech, był pomocny w zawiązywaniu więzi z każdym młodym człowiekiem, którego spotkaliśmy. Zeitun było dla nas parafią, ponieważ odczuliśmy obecność Pana w każdym sercu, które otworzyło się dla nas. I wreszcie było szkołą, ponieważ pośród różnych języków mogliśmy się nauczyć zrozumieć każdego, mówiąc językiem serca”.
