Już symbolicznego znaczenia nabrało samo miejsce obchodów tej 5. rocznicy beatyfikacji: “Clarisseum”, które w przeszłości było siedzibą inspektorii węgierskiej, a które było także domem, w którym żył Stefan Sándor. Ten został odbebrany później wspólnocie salezjańskiej  przez komunistyczny reżim i zaledwie kilka dni temu część tego kompleksu z powrotem stała się własnością salezjanów.

W dniu 20 października wielka aula tego dzieła okazała się zbyt mała, aby pomieścić tych wszystkich, którzy chcieli wysłuchać ks. Józsefa Havasiego, byłego inspektora węgierskiego, który osobiście znał błogosławionego; Jánosa Pokorniego, który dzielił więzienną celę z panem Sándore,, i Judit B. Vargę, która omówiła życie tego salezjanina z historycznego punktu widzenia. Te konferencje i wystąpienia miały dwojaki cel: przypomnieć sylwetkę Stefana Sándora, a jednocześnie – uczcić “powrót salezjańskiego życia” do budynku “Clarisseum”.

Następnie ks. Béla Ábrahám, inspektor węgierski, w czasie Mszy św. podkreślił, że błogosławiony Stefan Sándor w pełni zrealizował pragnienie Księdza Bosko dotyczące edukacji młodych z ulicy, by stali się świętymi. Był on przykładem pracowitości i bliskości ludzkiej, spełniając proste czyny w codziennej misji na rzecz młodzieży. “Dosłownie ofiarował swoje życie, pozostając wierny swoim najgłębszym przekonaniom. W ten sposób osiągnął świętość i teraz wstawia się u Boga za nami, którzy mamy to szczęście kontynuować tę pracę jako salezjanie w tym miejscu, w którym on ją rozpoczął” – stwierdził ks. inspektor.           

Na zakończenie obchodów ks. Béla dokonał poświęcenia oddanej części budynku i skierował słowa podziękowania do Boga, błogosławionego Sándora i tych wszystkich, którzy robili wszystko, by ten dom powrócił do Zgromadzenia.

“To dzieło stanowi dla nas nową możliwość, którą musimy żywotnie wykorzystać” – powiedział na koniec.

• Title Title
• Title Title
•  

Tweet