Po przeszkoleniu w zakresie międzynarodowego wolontariatu, jaki realizuje salezjańska organizacja pozarządowa "Jovenes y desarrollo” (Młodzi i rozwój), zostali przeznaczeni do pracy w Ekwadorze, by zająć się tam dziećmi zagrożonymi i nieletnimi dziećmi-robotnikami.
Pilar i Rosa zgodznie stwierdzają, że warto było podjąć tę decyzję. "Doceniamy tę ich prostotę i umiejętność bycia szczęśliwymi, chociaż posiadają bardzo niewiele, tylko to, co jest niezbędne. Bawią się tym, co mają, i nie narzekają, nawet jeśli mają 40-stopniową gorączkę. Na koniec możesz stwierdzić: jakie piękne chwile przeżyłem z tymi 22 młodymi ludźmi” – mówi Pilar.
Gdy chodzi o Rosę, to doświadczenie nauczyło ją dowartościowania każdego momentu życia, cieszenia się obecnością osób, które są wokół, i nietrwonienia czasu na banalne rzeczy, które wpisują się w rutynę codzienności. Uśmiecha się i wzrusza, gdy wspomina tę całą miłość, jakiej doświadczyła, nie czując się tutaj nigdy obcą.
Jednym z wyzwań było dostosowanie się do lokalnej rzeczywistości. Wstawali bardzo wcześnie, pomagali w codziennych porządkach, przy praniu, brali udział w grach z dziećmi, zdobywali formację ludzką, jak tego chciał Ksiądz Bosko.
Na czym polegał wasz wkład w rozwój życia tych dzieci i młodzieży? Bez wahania stwierdzają, że starali się okazywać miłość, uczucie i towarzystwo, wysłuchać w smutnych sytuacjach, ponieważ różne okoliczności zmuszają te dzieci do życia daleko od swoich rodzin.
Pilar i Rosa kierują zachętę do ludzi młodych, którzy są zainteresowani wolontariatem: "Bądź pewien, że to doświadczenie cię nie rozczaruje. Zawsze będziesz mógł/mogła zaczerpnąć coś dobrego, poznać różne sytuacje, które otworzą ci umysł i zaczniesz spoglądać na świat w innym sposób”.
Pilar i Rosa wrócili do Hiszpanii za zamiarem zachęcenia większej ilości osób – poprzez swoje świadectwo – do wolontariatu.
