Ks. Ajoy Fernandes, dyrektor Ośrodka Badawczego “Don Bosco” w Mumbaju, prowadził i koordynował to seminarium, a pomagał mu w tym ks. Mayank Parmar, dyrektor Ośrodka “DRISTI Don Bosco” z miasta Kapadvanj. Seminarium, które było prowadzone zarówno w języku angielskim, jak i w lokalnym języku gujarati, skupiło się na zrozumieniu trudności związanych z nauczaniem w odniesieniu do nieletnich, chcąc znaleźć środki, które pomogą im uczyć się w wydajniejszy sposób.
Poprzez sesje szkoleniowe i pracę w grupach ks. Fernandes i ks. Parmar pomogli obecnym tam nauczycielom przeanalizować trudności związane z nauczeniem na poziomie środowiskowym, emocji/zachowania i faktycznym. Nauczyciele zostali wciągnięci w proces rozeznania, identyfikacji, akceptacji i towarzyszenia dziecku mającym trudności z nauką, uwzględniający także propedutyczne fazy dotyczące kierowania zachęt i okazania wsparcia dzieciom.
Zwracając się do uczestników, ks. Fernandes stwierdził: “Ważne jest zrozumienie i udzielenie pomocy dzieciom, które mają trudności z uczeniem się. Podobnie jak nauczyciele, którzy pragną dobra swoich dzieci i jako odpowiedzialni rodzice, wszyscy musimy być świadomi, umieć zaakceptować, rozeznać i interweniować w sytuacji podobnych trudności, czyniąc to poprzez konstruktywne podejście i na wielu polach, które zakłada test IQ, holistyczna ocena kształcenia, ocena kliniczna i terapia zajęciowa (ergoterapia)”.
A poza tym ks. Fernandes zaproponował uczestnikom pewne linie przewodnie do przeprowadzenia refleksji, z przykładami związanymi z jednym z jego badań, które objęły 140 szkół z Mumbaju i ponad 10 metropolii w całych Indiach. A jeszcze przed i po tym seminarium rozdał uczestnikom kwestionariusz, którego rezultaty zostaną potem opublikowane i przedstawione rządowi Indii, by pomóc mu w podjęciu odpowiednich decyzji w tym względzie.
Odnosząc się do tego seminarium, jeden z nauczycieli tam obecnych oświadczył: “To były wspaniałe warsztaty. Byliśmy dosłownie zmiażdżeni ilością prezentacji i debat, ponieważ są to kwestie, które bezpośrednio dotyczą nas jako nauczycieli, a bez odpowiedniego przeszkolenia nie będziemy wiedzieć, w jaki sposób polepszyć metodę naszego nauczania. Dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia, dyspraksja – to trudności związane z nauczaniem, które mogą być skorygowane albo nawet usunięte, jeśli podejdzie się do nich w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie”.
Źródło: Don Bosco India
