Projekt ten spotkał się z pozytywnym przyjęciem zarówno ze strony uczniów, którzy mieli możliwość znaleźć od razu możliwość pracy w tych trudnych czasach, jak i koordynatorów i nauczycieli, którzy z entuzjazmem uczestniczyli w tym nowym doświadczeniu. “Po przezwyciężeniu początkowego lęku – mówi Santiago, jeden z uczniów klasy czwartej “dualnej” – szybko dostosowałem się do nowego rytmu pracy i nawiązałem doskonałą relację z pracodawcą i kolegami, którzy zawsze byli gotowi mi pomóc i nauczyć czegoś nowego”.
Gdy chodzi o aspekt organizacyjny, fundamentalne znaczenie miał kontakt z przedsiębiorstwami i zachęcenie ich do udziału w tym “eksperymencie” oraz ustalenie zasad pracy. Niektórzy z uczniów od razu podpisali umowę o staż, natomiast w przypadku pozostałych została zaproponowana alternatywa “szkoła-praca”, rozumiana jako program szkoleniowy. Zajęli się tym prof. Guerrino Castellani, koordynator klasy “dualnej”, wraz z nauczycielami Carlo Lucisem i Giulio Armano, a także odpowiedzialną z administrację – dr Cristiną Salvador, która wyznaje, że spotkała się “z wielkim zainteresowaniem ze strony pracodawców, gdy chodzi o ten nowy sposób ustalenia stosunku pracy w odniesieniu do uczniów”.
Rola nauczycieli jest tutaj inna niż w przypadku zwykłej klasy. Giampiero Castenetto, nauczyciel na kierunku mechanicznym, stwierdza, że tak zaplanował swoje zajęcia, aby “położyć większy nacisk na część techniczno-użyteczną, gdzie analizuje się dany problem w celu rozwiązania go. A to dlatego, że wielu uczniów, którzy podejmują pracę jako spawacze czy na obrabiarce, muszą samodzielnie radzić sobie z różnymi problemami, jakie napotykają”.
Źródło: “DiariodiUdine” - "UdineToday"
