Od samego początku posłannictwo salezjańskie w Egipcie skupiało się na rozwoju umiejętności ludzkich i zawodowych ludzi młodych, a zwłaszcza tych, którzy znajdują się w trudnej sytuacji materialnej i na marginesie. Zapewniało także równy dostęp i odpowiednio wysoki poziom nauczania wszystkim uczniom, stwarzając im odpowiednie możliwości pracy w sektorze handlu technicznego.
Kair i Aleksandria to największe centra urbanistyczne kraju, w których 23,6% ludności stanowią ludzie młodzi poniżej 30. roku życia, z których połowa żyje poniżej progu ubóstwa, a jedna trzecia obecnie jest bez pracy.
Liczba ludzi młodych i ich rodzin, którzy przeżywają trudności materialne, znacznie wzrosła w ostatnich latach z powodu licznych czynników, takich jak tzw. “Wiosna Arabska” i upadek narodowej waluty egipskiej w 2016 roku w następstwie decyzji co wprowadzenia nowej polityki finansowej, bazującej na wahaniach się kursów walut. Liczba młodych, którzy zostawiają ten kraj, coraz bardziej rośnie z każdym rokiem, co odzwierciedla brak możliwości zdobycia godnej pracy.
Przy wprowadzaniu systemu prewencyjnego Księdza Bosko zwracano szczególną uwagę na czynniki multikulturowe i multireligijne, które charakteryzują obszar Bliskiego Wschodu. Szkoły i salezjańskie ośrodki młodzieżowe stanowią bezpieczną i chronioną przestrzeń. Oprócz edukacji i zajęć wychowawczych, szkoły oferują zajęcia sportowe i rekreacyjne zarówno młodym chrześcijanom – którzy stanowią mniejszość coraz bardziej bezbronną i narażoną na ataki terrorystyczne – jak i młodym muzułmanom, stanowiacym tutaj większość.
W tej sytuacji nie może być mowy o dyskryminacji relligijnej. Szkoły salezjańskie skupiają się na pomocy i promocji rozwoju ludzkiego dzieci i młodzieży, niezależnie od ich przekonań czy pochodzenia ich rodzin.
