Niewątpliwie, po przeszło wieku służby na rzecz młodzieży i prowadzenia edukacji w Mozambiku, wszystkie te lata obecności salezjanów w tej części Afryki są powodem do świętowania, ponieważ kiedy przybyli salezjanie “wprowadzili środki pedagogiczne typowe dla salezjanów: zajęcia rekreacyjne, muzykę, śpiew chóralny, ćwiczenia fizyczne, przechadzki... które dopełniały pracę fizyczną i intelektualną, edukację ludzką i religijną”.
W dniu 1 lutego 1907 r. z Lizbony wyjechało 4 salezjanów – ks. Giovanni Barilari, ks. Alfredo Queiroz oraz dwaj koadiutorzy: Salvatore De Pascale i Antonio Machado – którzy dotarli do Mozambiku 7 marca.
Historia salezjanów w Mozambiku miała dwa etapy. Po pierwszym etapie pobytu, bardzo krótkim (1907-1913), przerwanym wskutek zmiany władz politycznych w 1910 r., salezjanie powrócili do tego kraju we wrześniu 1952 r., obejmując Instytut “Mouzinho de Alburquerque” w mieście Namaacha. W 1956 r. przyjęli misję San José de Lhanguene, gdzie znajdowała się najuboższa parafia w stolicy, a która obejmowała także szpital. Salezjanie zajęli się nią i ulepszyli. Otwarli oratoria, szkoły, ośrodki edukacyjne dla dzieci i młodzieży, w których proponowali “sport, teatr, muzykę, gimnastykę, przechadzki, kolonie letnie... środki, które wychowywały i edukowały uczniów”.
W dniu 7 marca, z okazji 110 lat pierwszego przybycia salezjanów do tego kraju, Synowie Księdza Bosko, znajdujący się obecnie w Wizytatorii pw. Maryi Wspomożycielki (MOZ), wzięli udział w uroczystej Eucharystii, której przewodniczył przełożony wizytatorii – ks. Marco Biaggi, a potem w wieczornym świętowaniu.
“Nasza Wizytatoria pw. Maryi Wspomożycielki jest wdzięczna Bogu za to, że mogła z miłością i radością być przez te 100 lat rodziną angażującą się na rzecz ubogich. Stąd też ta rocznica jest spełnieniem się marzenia zarówno Boga, jak i wielu osób. Potwierdzamy nasze zaangażowanie w intensywne przeżywanie charyzmatu salezjańskiego i spoglądamy z nadzieją w przyszłość” – oświadczył przełożony wizytatorii.
