Suwerenność narodowa, często pod kontrolą zewnętrzną, pozostaje krucha. Władze, osłabione przez korupcję, zaniedbują kluczowe instytucje i pozostawiają ludność na pastwę losu. Sytuacja ta generuje głęboką nieufność w haitańskim społeczeństwie, utrudniając życie społeczne. Ponad 30% populacji żyje w skrajnym ubóstwie, za mniej niż dolara dziennie, z powodu bezrobocia, braku odpowiednich inwestycji i rządów, które zawodzą od ponad dwóch stuleci. W ostatnich latach mieszkańcy z obszarów metropolitalnych w szczególności doświadczyli niepewności związanej z  pogłębiającą się nędzą.

Edukacja dla wielu pozostaje mirażem. Dostęp do szkół, kształcenia zawodowego czy studiów na  uniwersytetach jest ograniczony, a młodzi ludzie są często zależni od swoich rodziców, którzy z kolei nie mają na to środków. W dzielnicach robotniczych najbiedniejsi starają się przeżyć w warunkach, które urągają ich godności. Nawet ci, którzy kończą edukację na poziomie podstawowym, mają niewielką szansę na dalszą naukę. System edukacji, oderwany od  obecnej rzeczywistości, często przyczynia się do pogłębienia nierówności i dyskryminacji zamiast przekazywać prawdziwe wartości. Potrzebna jest głęboka i pilna reforma, która pozwoli ukształtować obywateli zdolnych do odbudowy Haiti. 

Haitańska kultura, bogata we wspólne wartości,  doznała masowej i niekontrolowanej asymilacji.  Młodzi ludzie, poruszający się między tradycjami afrykańskimi, dziedzictwem francuskim i wpływami północnoamerykańskimi, mają zachwianą tożsamość, znajdując się pod wpływem mediów, które dodatkowo zniekształcają ich mentalność. Ta mozaika kulturowa prowadzi do odrzucenia tożsamości narodowej: niektórzy kojarzą tradycyjną kulturę, zwłaszcza voodoo, z zacofaniem, podczas gdy kultura francuska jest postrzegana jako oznaka postępu, co dzieje się ze szkodą dla haitańskiej autentyczności.

Jeśli chodzi o praktykowanie wiary, w kraju panuje pluralizm religijny, który obejmuje katolicyzm (55% ludności), protestantyzm (40% ludności, według niektórych badań) i różne sekty. Jednocześnie voodoo pozostaje dominującą praktyką, głęboko zakorzenioną w kulturze i życiu codziennym, często współistniejącą z chrześcijaństwem. Jako synkretyczna religia ludowa, często stanowi poważne wyzwanie dla pracy duszpasterskiej, ponieważ ma głęboki wpływ na haitańską psychologię jako sposób na rozwiązywanie określonych problemów. Kościół katolicki, obecny nawet w najbardziej odległych zakątkach, stara się nieść nadzieję poprzez edukację, ochronę zdrowia, działalność religijną i społeczną, gdzie państwo, skoncentrowane przede wszystkim na Port-au-Prince, jest wyraźnie nieobecne.

Salezjanie Księdza Bosko, obecni na Haiti od 1936 r., skupiają swoje wysiłki na edukacji, kształceniu zawodowym i wspieraniu młodych ludzi, zwłaszcza tych najbardziej pokrzywdzonych przez los, co czynią w duchu swojego założyciela, św. Jana Bosko.

Salezjańska Wizytatoria Haiti pw. bł. Filipa Rinaldiego, która liczy 3 koadiutorów, 52 kapłanów i 1 emerytowanego biskupa, służy młodym Haitańczykom poprzez 11 domów (placówek) w różnych departamentach geograficznych: Południe (1), Zachód (7), Artibonite (1), Północ (1), Północny- Wschód (1).

Synowie Księdza Bosko prowadzą szkoły podstawowe i średnie, ośrodki kształcenia zawodowego i ośrodki młodzieżowe, zapewniając w nich edukację, formację duchową i rekreację.

Poprzez projekty społeczne Lakou/Lakay i TIMKATEC pomagają dzieciom ulicy, ucząc ich konkretnego zawodu i integrując ze społeczeństwem. We współpracy z innymi gałęziami Rodziny Salezjańskiej obecnymi na Haiti, salezjanie starają się zapewnić młodym ludziom lepszą przyszłość w kraju naznaczonym niepewnością.

Aby dowiedzieć się więcej HAI, na kanale ANSChannel dostępny jest materiał wideo.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet