“Ta wiadomość jest powodem do dziękczynienia Bogu i wielkiej radości dla całej Rodziny Salezjańskiej, a w szczególności dla Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki, a także dla diecezji Brescia, gdzie urodziła się przyszła święta, i dla wikariatu apostolskiego Méndez (Ekwador), gdzie s. Maria Troncatti przeżyła swoją misyjną przygodę. Kanonizacja Marii Troncatti jest znakiem nadziei związanym z jej mocnym świadectwem obrony życia i wiary oraz rdzennej ludności amazońskich lasów deszczowych, które stały się jej “ojczyzną serca”. Była kobietą pojednania i pokoju, z matczynym podejściem, które poruszało serca” - stwierdza ks. Pierluigi Cameroni, postulator generalny.
S. Maria Troncatti urodziła się w Corteno Golgi (Brescia) 16 lutego 1883 roku. Pilnie uczęszczając na katechezę parafialną i przyjmując sakramenty, dorastająca Maria dojrzewała w głębokiej atmosferze chrześcijańskiej, która otworzyła ją na powołanie zakonne. Biuletyn Salezjański docierał także do Corteno i Maria, czytając go, pomyślała o powołaniu zakonnym. Będąc jednak posłuszna ojcu i proboszczowi, poczekała do osiągnięcia pełnoletności, kiedy to poprosiła o przyjęcie do Zgromadzenia Córek Maryi Wspomożycielki. Pierwszą profesję złożyła w 1908 r. w Nizza Monferrato. Podczas I wojny światowej (1915-1918) s. Maria uczęszczała na kursy opieki zdrowotnej w Varazze i pracowała jako pielęgniarka w szpitalu wojskowym.
Podczas powodzi, w której groziło jej utonięcie, Maria obiecała Matce Bożej, że jeśli uratuje jej życie, wyjedzie na misje. Przełożona generalna, s. Caterina Daghero, skierowała ją na misje do Ekwadoru, gdzie wyjechała w 1922 roku. W Chunchi przebywała trzy lata. W towarzystwie misjonarza, mons. Comina, s. Maria i dwie inne siostry udały się do puszczy amazońskiej. Ich terenem misyjnym była ziemia Indian Shuar, w południowo-wschodniej części Ekwadoru. Osiedliły się w Macas, wiosce osadników otoczonej siedliskami Indian Shuar.
Wraz ze swoimi siostrami prowadziła trudną pracę ewangelizacyjną, czyniąc to pośród wszelkiego rodzaju zagrożeń, nie wyłączając tych powodowanych przez leśne zwierzęta i niebezpieczeństwa wirujących rzek. Macas, Sevilla Don Bosco, Sucúa to niektóre z “cudów”, będących owocami pracy s. Marii Troncatti: pielęgniarki, chirurga i ortopedy, dentysty i anestezjologa... Ale przede wszystkim była katechistką i ewangelizatorką, wyposażoną w cudowne przymioty wiary, cierpliwości i braterskiej miłości. Jej praca na rzecz wzmocnienia pozycji kobiet Shuar zaowocowała setkami nowych chrześcijańskich rodzin i małżeństw, które po raz pierwszy rodziły się z wolnego, osobistego wyboru młodych małżonków. Jest nazywana “lekarką pustyni”, walczyła o rozwój miejscowej społeczności, zwłaszcza kobiet. Była postrzegana jako “madrecita”, zawsze troskliwa, docierająca nie tylko do chorych, ale do wszystkich potrzebujących pomocy i nadziei. Zaczynając od prostej i ubogiej przychodni, poszła dalej, zakładając prawdziwy szpital; sama szkoliła pielęgniarki. Z matczyną cierpliwością słuchała, wzmacniała komunię między ludźmi i uczyła tubylców i osadników przebaczenia. “Spojrzenie na Krucyfiks przywraca mi życie i odwagę do pracy” - mawiała; pewność wiary była tym, co podtrzymywało jej życie. W każdym działaniu, poświęceniu czy niebezpieczeństwie czuła wsparcie i matczyną obecność Maryi Wspomożycielki.
25 sierpnia 1969 r., w Sucúa (Ekwador), mały samolot wiozący s. Marię Troncatti rozbił się kilka minut po starcie, na skraju dżungli, która była jej “ojczyzną serca” przez prawie pół wieku, przestrzenią jej niestrudzonego oddania wśród Indian Shuar. To był ostatni start siostry Marii, który zabrał ją do raju! Liczyła 86 lat; wszystkie przeżyte w darze miłości. Ofiarowała swoje życie za pojednanie między osadnikami a Indianami Shuar. Napisała: “Z każdym dniem jestem szczęśliwsza z powodu mojego zakonnego powołania misyjnego!”.
Została ogłoszona czcigodną służebnicą Bożą w dniu 12 listopada 2008 r. i beatyfikowana za pontyfikatu papieża Benedykta XVI w Macas (Wikariat Apostolski Méndez - Ekwador) w dniu 24 listopada 2012 roku.
