Z tej okazji ukazała się również pozycja “Cantantibus organis. Il palinsesto decorativo della cripta di Santa Cecilia nelle catacombe di San Callisto. Studi e Restauro”, która powstała pod redakcją Barbary Mazzei (wydawnictwo Gangemi). Wpisuje się ona w cykl studiów wprowadzających poświęconych katakumbom i działaniom związanym z elementami ozdobnymi w okresie od IV do X wieku na ścianach krypty, a także pracom konserwatorskim, przybliżając dwa pogłębione studia dotyczące przeprowadzonych badań analitycznych na różnych etapach prowadzonych prac.
Zaprezentowany zostanie także film “Cantantibus organis” autorstwa Edoardo Marianiego i Francesco Scognamiglio, wyprodukowany także przez Fundację “Paola Droghetti onlus”, ilustrujący wszystkie etapy prac konserwatorskich.
Ozdobny palimpsest znajduje się w najstarszej części katakumb, w miejscu zwanym “Kryptą św. Cecylii”, tj. w miejscu, gdzie święta została pochowana.
W małej niszy przedstawiony jest Chrystus Pantokrator z nimbem w kształcie krzyża, ozdobionym klejnotami. Obok znajduje się wizerunek świętego Urbana, z pionowym napisem po lewej stronie. Powyżej znajduje się fresk, powstały na warstwie pokrywającej wcześniejszą mozaikę, przedstawiający modlącą się postać kobiecą, prawdopodobnie przedstawiający św. Cecylię.
Renowacja objęła różne fazy dekoracyjne, w których mozaika przeplata się z freskiem, co na przestrzeni wieków miało szczególne znaczenie.
Katakumby św. Kaliksta są jednymi z największych i najważniejszych w Rzymie. Powstały w połowie II wieku i są częścią kompleksu cmentarnego zajmującego powierzchnię 15 hektarów, z siecią tuneli o długości prawie 20 kilometrów, na różnych poziomach i osiągających głębokość ponad 20 metrów. Pochowano w nich dziesiątki męczenników, 16 papieży i wielu chrześcijan.
Pius XI, który znał Księdza Bosko i wyczuł dobro, jakie Zgromadzenie Salezjańskie może uczynić, przyjmując pielgrzymów i odwiedzających to miejsce, które było tak ważne dla Kościoła w pierwszych wiekach, postanowił powierzyć opiekę nad katakumbami św. Kaliksta salezjanom księdza Bosko, co miało miejsce w 1930 roku.
Od tego czasu wielu salezjanów opiekowało się i nadal opiekuje się tymi Katakumbami, a niektórzy z nich spoczywają na małym cmentarzu przy wejściu na ten teren. Obecnie 16 salezjanów, dosłownie z całego świata, sprawia, że Katakumby są znane odwiedzającym i pielgrzymom każdego języka.
