Pierwsi salezjanie wylądowali w Porto Geral w 1899 r., przybywając do miasta po przepłynięciu rzeki Paragwaj. Placówka salezjańska w mieście Corumbá została utworzona pięć lat po otwarciu szkoły "São Gonçalo" w mieście Cuiabá, 1894 r.; a już dwa lata wcześniej salezjanie z Urugwaju przeszli przez Corumbę, zanim udali się do Cuiaby.
Jednak salezjańska działalność religijna i edukacyjna w Corumbie rozpoczęła się dopiero na początku XX wieku w skromnym, wynajętym budynku. W domu, w którym znajdowało się kilka sal lekcyjnych, kaplica, kuchnia i pokoje dla salezjanów, uczyło się pierwszych 112 uczniów, początkowo wszyscy chłopcy i synowie z dobrych rodzin z Corumby. Z tej grupy wyłonili się później przyszli lekarze, dentyści, prawnicy, politycy, inżynierowie i odnoszący sukcesy biznesmeni, którzy zabrali ze sobą dobrą formację intelektualną i ideały Księdza Bosko, stając się “dobrymi chrześcijanami i uczciwymi obywatelami”.
Na te 125 lat złożyły się różne etapy edukacyjne. Pierwszym etapem była ochronka dla chłopców ze wsi; ta działała do 1958 roku. W 1904 r. przybyły tu córki Maryi Wspomożycielki, aby zająć się dziewczętami; te założyły szkołę im. Niepokalanego Poczęcia, która działała do 2021 roku. Kiedy liczba uczennic dochodziła 400, co było w 1930 roku, stopniowo i z wielkimi wyrzeczeniami zaczęto budować nowy budynek.
Obecny budynek powstał w latach sześćdziesiątych XX wieku, a projekt jego budowy był realizowany w kilku etapach. Budową kierował były wychowanek szkoły José Sebastião Cândii. W ten sposób szkoła zyskała dużą i wygodną trzypiętrową przestrzeń z 33 salami lekcyjnymi, co stało się niezbędne, gdy nadszedł okres edukacji publicznej w latach 1973-1997. W tym czasie szkoła podpisała umowę z rządem stanowym i rozpoczęła długi okres edukacji uczniów jako szkoła publiczna, z trzema zmianami, obejmując nauczaniem 5000 uczniów.
Po tych 24 latach Szkoła “Santa Teresa” znów mogła funkcjonować jako szkoła prywatna i nadal to robi jako chrześcijańska szkoła katolicka, w której edukacja odbywa się z poszanowaniem wszelkich różnic dotyczących religii i przekonań; ta opowiada się za szacunkiem, równością i interakcją wśród swoich uczniów, edukując w zdrowej i przyjaznej atmosferze, co czyni zgodnie z ideałami Księdza Bosko.
W ciągu tych 125 lat Szkoła miała ponad 30 dyrektorów, z których niektórzy zostali później biskupami, jak Michele Alagna (dyrektor w latach 1946-55 i 1961-66), który z wielkim zaangażowaniem i duchem przedsiębiorczości zbudował Sanktuarium Maryi Wspomożycielki oraz nowy budynek szkoły, czy Segismundo Martinez, przez dwa lata dyrektor Szkoły (1986-1988), a później, przez 13 lat, biskup Corumby (2005-2018).
Jednym z najdłużej urzędujących dyrektorów jest obecny, ks. Osvaldo dos Santos, kierujący Szkołą od 2015 r., który przeprowadził gruntowny remont całego kompleksu szkolnego, inwestując w technologię, bezpieczeństwo i komfort. W wyniku tych prac powstały nowe sale lekcyjne, parking i zadaszone boisko. Do miejscowej wspólnoty salezjańskiej należą także: rektor sanktuarium Maryi Wspomożycielki, ks. João dos Santos Barbosa Neto; ks. Jair Marques de Araújo, dyrektor “Cidade Don Bosco”, i proboszcz parafii św. jana Bosko, a także ks. Eduardo Moura.
Szkoła nigdy nie przestała stosować pedagogiki salezjańskiej, która pomimo tego, iż swoimi początkami sięga dawnych czasów, zawsze zwraca uwagę na zmiany i nowe wymagania ze strony społeczeństwa i rynku pracy.
