W czasie pierwszego dnia uczestnicy zgłębiali tożsamość salezjańską wolontariusza misyjnego. Opierając się na kluczowych dokumentach Zgromadzenia i ubogaceni spostrzeżeniami  zawartymi w pracy doktorskiej, w której zostały uwzględnione uwagi ponad 428 wolontariuszy salezjańskich, analizowali również treści podręcznika “Wolontariat w Misji Salezjańskiej”. Pozwoliło im to lepiej zrozumieć, co oznacza “wcielić ducha i wartości salezjańskiego wolontariatu misyjnego”.

Drugiego dnia skupiono się na formacji wszystkich podmiotów zaangażowanych w program wolontariatu. Jako dobry przykład w tym względzie wskazano ekwadorski programu wolontariatu, który działa od 1972 roku i w ramach którego jest stale wysyłanych do pracy misyjnej około 80 wolontariuszy rocznie. Potem przywołano inne dobre praktyki i zastanawiano się nad różnymi aspektami szkoleniowymi programu wolontariatu.

Przedmiotem obrad była również współpraca między świeckimi i salezjanami Księdza Bosko (SDB). Niektórzy świeccy i salezjanie dzielili się swoimi doświadczeniami związanymi z tą współpracą, co potem przeniosło się na forum ogólne, w czasie którego uczestnicy mówili o swoich osiągnięciach, obawach i działaniach dotyczących wspólnego zaangażowania w pracę misyjną. 

Te dwa dni obrad zakończyły się wręczeniem Krzyża Salezjańskiego Wolontariatu Misyjnego jako symbolu jedności i zaangażowania, będącego wyrazem wspólnego poświęcenia młodych wolontariuszy, którzy znajdują się w centrum doświadczenia związanego z wolontariatem misyjnym.

Oczekuje się, że w kolejnych dniach tego spotkania, zorganizowanego przez Sektor Misyjny i Sektor Duszpasterstwa Młodzieży, pojawią się dalsze spostrzeżenia i uwagi, które trzeba będzie uwzględnić. Te pierwsze dni położyły solidne fundamenty pod dalsze studium i rozwój salezjańskich inicjatyw misyjnych.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet