Wśród uczestników znaleźli się pedagodzy, salezjanie oraz specjaliści z zakresu psychoterapii i pracy socjalnej, w tym przedstawiciele “National Students' Support Services Dept” Sekretariatu Edukacji Katolickiej oraz przedstawiciele różnych państw i organizacji pozarządowych pracujących z nieletnimi i osobami ubiegającymi się o azyl.
Sympozjum otworzył ks. Eric Cachia, nowy przełożony salezjańskiej wizytatorii Malty pw. Maryi Wspomożycielki (MLT) i obecny szef “St Patrick's”. Spotkanie posłużyło jako platforma do zainicjowania dialogu, dzielenia się spostrzeżeniami i inspirowania działań na rzecz wzmocnienia pozycji osób znajdujących się na marginesie społeczeństwa. Temat przewodni, “Echa snu”, odzwierciedlał głęboki wpływ, jaki salezjańska praca w “St. Patrick” wywarła na wiele osób, podkreślając, w jaki sposób salezjańskie zaangażowanie na rzecz dzieci znajdujących się w trudnej sytuacji może stać się krajowym paradygmatem dla edukacji i opieki stacjonarnej.
Główni prelegenci, dr Audrey Agius, psychoterapeutka z “Gestalt” i koordynatorka zespołu psychospołecznego w “St. Patrick”; dr Stephanie Borg Bugeja, psycholog i wykładowca na Uniwersytecie Maltańskim oraz ks. Paul Formosa, przełożony wizytatorii MLT i psychoterapeuta “Gestalt”, podzielili się swoimi refleksjami na temat odporności, dopuszczania do głosu osób z marginesu i salezjańskiego systemu edukacji.
Gościem Sympozjum był także Evarist Bartolo, były minister edukacji i były minister spraw zagranicznych Malty, który prowadził panel dyskusyjny, dzieląc się swoim bogatym doświadczeniem.
Tematy poruszane podczas Sympozjum obejmowały zarówno wyzwania stojące przed społecznością maltańską w związku ze zmianami politycznymi, jak i rolę salezjańskiego systemu prewencyjnego w przygotowaniu uczniów do życia po pandemii COVID-19. Położono nacisk na dostosowanie edukacji maltańskiej do doświadczeń Księdza Bosko, podkreślając podstawowe wartości wychowania.
Dalsze obrady dotyczyły różnych tematów, w tym wyzwań stojących przed szkołami i placówkami stacjonarnymi, rozbieżności między praktyką a polityką w ośrodkach edukacyjnych oraz porównania salezjańskiego systemu edukacji z innymi. Zaapelowano również o pójście w kierunku bardziej odpowiedzialnego i opartego na współpracy modelu edukacyjnego. Wskazano także na konieczność podejścia skoncentrowanego na osobie w edukacji i opiece domowej.
Reasumując, Sympozjum “Echa snu” było nie tylko wydarzeniem, ale wezwaniem do działania, zbiorowym wysiłkiem na rzecz budowania świata, w którym każde dziecko, niezależnie od okoliczności, może marzyć, aspirować, być wysłuchane i realizować swój potencjał.
