W swoim oficjalnym przemówieniu ks. Biju Michael, radca regionu Azja Południowa, podkreślił świecki wymiar salezjanina koadiutora, stwierdzając, że koadiutora nie cechuje jednak świeckość, ale konsekracja zakonna. Wystąpienia ks. Ivo Coelho, radcy generalnego ds. formacji; Jeana Paula Mullera, salezjanina koadiautora, ekonoma generalnego; Raymonda Callo, koordynatora ds. formacji w regionie Azji Wschodniej i Oceanii; ks. Roberta Pena, a także dwa panele dyskusyjne, różne spotkania grupowe i obrady na forum ogólnym to inne momenty formacyjne tego Kongresu.

W swoim przemówieniu pan Muller wezwał koadiutorów, aby byli “tabernakulami”, które niosą Chrystusa w świat, podkreślając, że bez Chrystusa i ubogich jako priorytetów, kompetencje zawodowe są bezwartościowe.

Odnosząc się do tej kwestii, również pan Callo zachęcił salezjanów laików do bycia znakami i nosicielami Bożej miłości, chętnymi do towarzyszenia i formowania się w jednej misji; do stawania się prorokami. Zaś ks. Coelho podkreślił, że życie konsekrowane jest żywą pamiątką życia Jezusa i antycypacją tego, kim będziemy w niebie.

Na koniec ks. Robert Pen mówił o tożsamości, wierności i kierownictwie jako istocie salezjańskiej duchowości i misji. “Nasza tożsamość wyznacza nam cel, wierność podtrzymuje nas w obliczu wyzwań, a kierownictwo pozwala nam prowadzić innych ku światłu pouczeń Księdza Bosko” - powiedział w swoim wystąpieniu.

Owocem debat przeprowadzonych w czasie tego Kongresu są trzy następujące MARZENIA i odpowiadające im kierunki działania:

Marzenie 1 (Formacja i edukacja)

–    Zapewnić odpowiednie kwalifikacje salezjanom koadiutorom, aby byli skuteczni w swojej posłudze i umieli przekazywać wartości związane z Jezusem dzisiejszej młodzieży, czyniąc to na wzór Księdza Bosko.

Linie działania

1.   Pielęgnowanie praktyki odbywania lektury duchowej odpowiedniej jakości, aby pogłębić swoją duchowość i zwiększyć skuteczność apostolatu.

2.   Zainicjować na poziomie postnowicjatu (przez dyrektora, odpowiedniego delegata ds. formacji i inspektora) rozeznanie dziedziny specjalizacji, uwzględniając specjalny test zdolności. 

3.   Natychmiast po złożeniu ślubów wieczystych salezjanin koadiutor musi rozpocząć program formacji specyficznej.

4.   Starszym koadiutorom, którzy nie przeszli jeszcze formacji specyficznej, należy zaproponować specjalny program formacyjny trwający od 6 miesięcy do 1 roku lub program formacji ciągłej.

5.   Każda inspektoria powinna co roku wysyłać przynajmniej jednego salezjanina koadiutora na kurs formacyjny dla formatorów.

6.   Salezjanin koadiutor powinien należeć do zespołu formatorów, jako koordynator ds. koadiutorów w postnowicjacie w Karunapuram.

Marzenie 2 (Troska wychowawcza i duszpasterska)

–     Towarzyszenie młodym ludziom w dzisiejszym kontekście społeczno-polityczno-kulturowym, aby uformować ich na dobrych ludzi i uczciwych obywateli, przyczyniając się do budowania narodu.

Linie działania

1.   Zdobywać odpowiednie umiejętności w zakresie animacji interpersonalnej / towarzyszenia osobistego (poradnictwo zawodowe, wychowanie do wartości, wizyty w rodzinach, relacje osobiste, kierownictwo duchowe, doradztwo itp.).

2.   Zainicjować pozainstytucjonalne działania duszpasterskie (działalność z migrantami, szkoły wieczorowe...), nie tracąc z oczu obecnego apostolatu, aby stawić czoła nowym formom ubóstwa.

3.   Posiadać znajomość technologii cyfrowych w celu skutecznego towarzyszenia młodym ludziom na współczesnych (medialnych) podwórkach.

Marzenie 3 (Rozeznanie powołaniowe)

–    Wspierać i pielęgnować powołanie salezjanina koadiutora poprzez żywe świadectwo i wyraźną propozycję.

Linie działania

1.   Zaangażować się w planowanie i wdrażanie inicjatyw powołaniowych (obozy powołaniowe, wydawanie i tłumaczenie literatury na ten temat itp.).

2.   Zadbać o obecność salezjanina koadiutora w zespole formacyjnym domów formacyjnych.

3.   Być dyspozycyjnym i posiadać odpowiednie kompetencje, by można było podejmować różne odpowiedzialne funkcje w inspektorii. 

4.   Uwrażliwiać i pomagać rodzicom w towarzyszeniu ewentualnym kandydatom, aspirantom, a także salezjanom.

5.   Rozpowszechniać materiały, zdjęcia i tłumaczenia na temat świętych salezjanów koadiutorów: św. Artemidesa Zattiego, bł. Stefana Sandora, czcigodnego sługi Bożego Simone Srugiego...

6.   Świadomie używać określenia “brat salezjanin” zamiast “koadiutor” lub “brat laik”.

7.   Organizować corocznie trzydniowe spotkanie animacji na poziomie regionalnym dla koadiutorów w formacji początkowej. 

8.   Każdy salezjanin koadiutor powinien starać się wzrastać w swoim salezjańskim powołaniu jako osoba konsekrowana poprzez życie modlitewne, wewnętrzne, pogłębianie wiedzy o salezjańskim życiu konsekrowanym i towarzyszenie ze strony starszego koadiutora, zwłaszcza w  momentach kryzysu.

W  zaleceniach końcowych zaznaczono również, że: obowiązkiem każdego salezjanina koadiutora, wraz z delegatami krajowymi i inspektorialnymi, jest monitorowanie realizacji wskazanych powyżej linii działania. “Wyjeżdżamy z tego Kongresu przekonani o naszej tożsamości salezjanów braci, z niezachwianą wiernością, aby być liderami z pokorą i miłością” - stwierdzono na koniec.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet