Ale jeśli wszystkie te modele życia chrześcijańskiego i salezjańskiego są oryginalne i niepowtarzalne, to trzeba je również rozpowszechniać i propagować. Ponieważ nie może być nowych świętych i świętych w Rodzinie Salezjańskiej, jeśli nie ma osób zaangażowanych w rozpowszechnianie i naśladowanie tych wybitnych postaci, które wyszły ze Szkoły Księdza Bosko. Tak powiedział postulator generalny ds. kanonizacyjnych Rodziny Salezjańskiej, ks. Pierluigi Cameroni, zwracając się do wicepostulatorów, promotorów różnych zgromadzonych na Valdocco, odpowiadając na pytanie, które należy sobie zadawać każdego dnia w rachunku sumienia, a które brzmi: “Co zrobiłem dzisiaj, aby posunąć naprzód powierzoną mi sprawę?”.
W czasie przedpołudniowym drugiego dnia trwającego w Turynie seminarium przywołano wiele interesujących dobrych praktyk w tym względzie.
Wśród elementów wspólnych w przypadku wszystkich procesów są z pewnością comiesięczne celebracje (modlitwy, nowenny, liturgie) w najważniejsze rocznice ich życia; zaangażowanie lokalnych środowisk cywilnych i diecezjalnych, które często są również przychylne, jeśli nie do końca entuzjastycznie nastawione, gdy chodzi o współpracę w prezentacji świętości na poziomie lokalnym; dowartościowanie miejsc, w których żyli kandydaci na ołtarze, a także tam, gdzie to możliwe, odkrywanie innych aspektów z nimi związanych na tym samym terenie; wytrwałość w zaangażowaniu, aby ogień pobożności był zawsze żywy; wymiana między krajami pochodzenia i pracy w przypadku świętości misyjnej. A dalej, fundamentalną podstawę stanowi staranne i kompetenentne gromadzenie wszystkich dokumentów, biografii...
Jednocześnie, każdy sposób promowania danego procesu ma swoją specyfikę i model rozpowszechniania. W niektórych przypadkach, jak w przypadku ks. Convertiniego i ks. Beltramiego, zaangażowanie świeckich było fundamentalne. Proces ks. Beltramiego, drugi po procesie Księdza Bosko, jaki został podjęty przez Zgromadzenie, został wznowiony po dziesięcioleciach dzięki zaangażowaniu mieszkańców Omegny, miejsca jego urodzenia. Zaś w przypadku ks. Convertiniego, to właśnie świeccy i lokalne instytucje od lat organizują procesje i procesje w intencji pokoju, a także akcje charytatywne pod patronatem tego czcigodnego sługi Bożego; w celu dotarcia do dzieci i młodzieży historia jego życia została opowiedziana także w komiksie i była przybliżana w szkołach.
Z drugiej strony, w przypadku siostry Teresy Valsé Pantellini i sługi Bożego ks. Andreja Majcena, to rodziny zakonne są odpowiedzialne za procesy. Oznaczało to zastosowanie jeszcze innych środków: od przedstawień teatralnych po organizację wirtualnych spotkań między zakonnikami i innymi osobami, od popularnych filmów po piosenki, od konferencji i dni studyjnych po tworzenie “domowych muzeów” i mobilnych wystaw.
Mowa tu o inicjatywach różnego typu, odpowiednio do różnych form świętości. A poza tym, jak przypomniał w czasie Eucharystii delegat Przełożonego Generalnego ds. Rodziny Salezjańskiej, ks. Joan Lluís Playá, poprzez świętych Bóg oferuje ludzkości niezliczone przykłady pełnego życia.
