W Kongresie wzięło udział 52 ochotniczek Księdza Bosko z trzynastu krajów afrykańskich i Madagaskaru, a ten upłynął w typowo salezjańskiej, serdecznej atmosferze, która przenikała całe obrady. Obecni byli także liczni asystenci kościelni, trzynastu księży salezjanów, w tym ks. Joan Lluís Playà, delegat generalny Przełożonego Generalnego ds. Rodziny Salezjańskiej i dwie córki Maryi Wspomożycielki (CMW).
Motywem przewodnim, przewijającym się przez wszystkie wystąpienia w czasie tego Kongresu, była obecność VDB w Afryce, z naciskiem na to, aby ta obecność stawała się coraz bardziej prorocza, w takim stopniu, w jakim VDB są w stanie kroczyć pod kierunkiem Ducha, kroczyć razem z Jezusem i kroczyć razem w wierności charyzmatowi.
“Trzy kluczowe momenty charakteryzowały ten Kongres. Pierwszym z nich było przemówienie inauguracyjne Odpowiedzialnej Generalnej. Ta w swoim przemówieniu podziękowała Bogu za wszystkie cuda, których nigdy nie przestaje dokonywać w naszym życiu oraz za dar powołania. Kolejnym momentem było mianowanie odpowiedzialnych regionalnych i członkiń rad. Na zakończenie Kongresu, w święto Przemienienia Pańskiego, została odprawiona Msza św.” – powiedział ks. Jean-Pierre Muhima SDB, delegat ds. VDB salezjańskiej inspektorii Afryki Środkowej, delegatury wschodniej (AFC-EST - ośrodki Lubumbashi i Goma).
Ks. Benoît Nzie, który przewodniczył celebracji eucharystycznej na zakończenie Kongresu, zachęcił obecnych do słuchania Boga w celu przemieniania świata, co uczynił nawiązując do Ewangelii z dnia: “To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!” (Mt 17,5).
Należy również wspomnieć o innym kluczowym celu tego Kongresu, jakim było ustanowienie dwóch regionów VDB w Afryce, a mowa tu o Afryce Zachodniej i Madagaskarze (AFOM) oraz Afryce Środkowej i Wschodniej (ACE).
Ochotniczki Księdza Bosko to VII grupa Rodziny Salezjańskiej, powołana do życia w 1917 r. przez ówczesnego przełożonego generalnego, obecnie błogosławionego, ks. Filipa Rinaldiego.
