W czasie tego spotkania, które prowadził ks. prof. Hendry Selvaraj Dominic SDB, wystąpiło czterech kompetentnych prelegentów, związanych z “Kristu Jyoti College” (KJC) i posiadających odpowiednie kompetencje naukowe.
Ks. prof. Shaji Joseph Puykunnel SDB, dyrektor Instytutu Teologii Duchowości UPS, omówił temat “Kontekst społeczno-polityczny i religijny Indii Północno-Wschodnich w momencie przybycia pierwszych misjonarzy salezjańskich”. Opierając się na raporcie statystycznym dotyczącym misji salezjańskiej w tym regionie, starał się wykazać, że pierwsi synowie Księdza Bosko potrafili przekształcić różne wyzwania w szanse dla wzrostu Kościoła. Sukces salezjanów na polu misyjnym przypisał strategii ich przełożonego, biskupa Louisa Mathiasa SDB, polegającej na zadbaniu o formację personelu na miejscu.
Drugą prelekcję, na temat “Zgromadzenie Salezjańskie w okresie bezpośrednio po II wojnie światowej, Soboru Watykańskiego II i po Soborze”, znakomicie przedstawił ks. prof. Michal Vojtáš SDB, autor książki “Reviving Don Bosco’s Oratory and Salesian Pedagogy after Don Bosco: From the first generation up to the Synod on Young People (1888-2018) (Ożywienie Oratorium księdza Bosko i pedagogika salezjańska po Księdzu Bosko: od pierwszego pokolenia do Synodu o młodzieży (1888-2018). Podkreślił, że rządy ks. Renato Ziggiottiego jako przełożonego generalnego charakteryzowały się podróżami i rosnącym na całym świecie krzewieniem charyzmatu salezjańskiego, a także XIX Kapitułą Generalną Zgromadzenia Salezjańskiego, która wprowadziła do tradycyjnego apostolatu salezjańskiego sześć nowych sektorów: parafię, katechezę dorosłych, apostolstwo rodziny, kształcenie nauczycieli świeckich, duszpasterstwo i komunikację społeczną.
Trzeci prelegent, ks. Ivo Coelho SDB, radca generalny ds. formacji Zgromadzenia Salezjańskiego, skupił się na temacie “Formacja salezjańska w misji”. Szczególną uwagę zwrócił na część 2 rozdziału 4 książki, zatytułowanego “Social Involvement and Contribution to Nation-Building” (Zaangażowanie społeczne i wkład w budowanie narodu), ponieważ sam był zainteresowany tym tematem będąc studentem teologii w KJC w latach 1984-1988. Przywołał zawartość czwartego rozdziału książki poprzez poszczególne podtytuły: “Korporacja służby społecznej”, “Wolność o północy” i “Wpływy teologii wyzwolenia”, a także – Specjalną Kapitułę Generalną, aby zaznaczyć, że teologia w KJC nie pozostawała zamknięta na kartach książek czy w murach sal wykładowych, ale wkraczała w życie, a to życie w swoim czasie wpływało na teologię.
I wreszcie ks. prof. Jose Kuttianimattathil SDB z Salezjańskiego Sektora Formacji, omówił temat “Miłość preferencyjna i zaangażowanie na rzecz ubogich w sercu formacji salezjańskiej", argumentując, że metoda formacji salezjańskiej jest wyzwalającym rozeznaniem dialogicznym i metodą “spiralną”.
W oparciu o te cztery prelekcje można było stwierdzić, że dziedzictwo KJC, którego historię prof. Thomas Anchukandam tak profesjonalnie utrwalił w swojej książce, odznaczało się wielkim zaangażowaniem w sprawy ubogich.
Na zakończenie moderator stwierdził, że to wydarzenie może posłużyć jako punkt odniesienia dla krytycznej kontynuacji formacji teologicznej salezjanów w Indiach, którą realizują trzy salezjańskie studentaty teologiczne znajdujące się w tym kraju (KJC, “Sacred Heart Theological College” w Shillong, a także “Don Bosco Theological Centre” w Kavarapettai, niedaleko Chennai; wszystkie afiliowane do UPS), aby można było dalej odpowiedać na lokalne potrzeby i formować teologów dla dobra wspólnoty wierzących na całym świecie.
Na koniec autor książki, ks. Anchukandam, przedstawił swoje powody napisania książki, sprowadzając je do pragnienia utrwalenia dla potomnych “szczególnie znaczących aspektów integralnej formacji teologicznej przekazywanej przez KJC, z naciskiem na danie studentom możliwości dotarcia do ubogich w okolicznych wioskach i zaangażowania się w apostolat młodzieżowy w różnych parafiach archidiecezji Bangalore”.
