Carlo Crespi urodził się 29 maja 1891 roku w Legnano, niedaleko Mediolanu, jako trzecie z trzynaściorga dzieci, w zamożnej i wpływowej rodzinie. Uczęszczał do miejscowej szkoły, a w wieku dwunastu lat został przyjęty do Instytutu Salezjańskiego “Sant'Ambrogio” w Mediolanie, gdzie po raz pierwszy zetknął się z rzeczywistością salezjańską. W 1903 r. udał się do salezjańskiego liceum w Valsalice w Turynie, aby dokończyć naukę i właśnie tam poznał Renato Ziggiottiego, swojego kolegę z klasy i przyszłego następcę św. Jana Bosko. Czując powołanie do życia salezjańskiego, wstąpił do nowicjatu w Foglizzo, gdzie złożył pierwsze śluby zakonne 8 września 1907 roku. W 1910 roku złożył profesję wieczystą.
W tym również okresie zgłębił studia teologiczne, filozoficzne, uczył matematyki, muzyki i nauk przyrodniczych. 28 stycznia 1917 roku przyjął święcenia kapłańskie. Na Uniwersytecie w Padwie odkrył istnienie nieznanego dotąd mikroorganizmu, rozsławiając się w kręgach naukowych tym ważnym odkryciem. W 1921 r. uzyskał doktorat z nauk przyrodniczych, specjalizując się w botanice, a wkrótce potem dyplom z muzyki.
W 1923 roku wyjechał jako misjonarz do Ekwadoru. Po datarciu do Guayaquil udał się do Quito i ostatecznie osiadł w Cuenca, gdzie pozostał aż do śmierci. To tutaj rozpoczął bezprecedensowe dzieło promocji ludzkiej, zakładając wiele dzieł: oratorium świąteczne, “Normal Orientalista” dla kształcenia misjonarzy salezjańskich; szkołę podstawową “Cornelio Merchán”; szkołę zawodu i rzemiosł, która później przyjmie nazwę Technikum Salezjańskiego; “Quinta Agronomica”, czyli pierwszą szkołą rolniczą w regionie, Teatr Salezjański, “Gran Casa” wspólnoty, sierociniec “Domenico Savio”, muzeum “Carlo Crespi”, słynące z licznych eksponatów naukowych. W 1938 r. zorganizował w Cuenca Pierwszy Diecezjalny Kongres Eucharystyczny.
Całe pokolenia mieszkańców Cuenca korzystały i korzystają z jego osiągnięć naukowych i hojności. Wdzięczność zwykłych ludzi za dobro czynione przez ojca Crespiego była tak wielka, że przejawiła się nawet w bolesnej sytuacji, gdy w 1962 roku szkoła “Cornelio Merchán” została prawie całkowicie zniszczona przez pożar. Wtedy to mieszkańcy miasta Cuenca bez wahania zaangażowali się w jej odbudowę.
Wiele czasu spędzał w sanktuarium Maryi Wspomożycielki w Cuenca, której kult gorliwie szerzył. Ostatnie lata jego życia upłynęły całkowicie w zaciszu konfesjonału, gdzie wierni ustawiali się w długich kolejkach, pragnąc przystąpić do sakramentu pojednania, a jednocześnie uzyskać radę i pociechę od osoby, którą teraz zgodnie nazywają “świętym Carlo Crespim”.
W dniu 30 kwietnia 1982 roku, osłabiony trudami życia, żyjąc jak ubogi wśród swoich ubogich, po tym jak po raz ostatni poprosił o krucyfiks, ściskając go w swoich rękach, zmarł w klinice “Santa Inés” w Cuenca na zapalenie oskrzeli i atak serca.
