Ks. Miguel Angel García Morcuende, jeden z dwóch autorów tej pozycji, wyjaśnia, że “Ksiądz Bosko świadomie zdecydował się na bezpośrednie zaangażowanie w życie i sytuacje materialne, emocjonalne, psychiczne i duchowe swoich wychowanków. Wiele ich historii, mówiących o opuszczeniu i samotności, kryło złożone sytuacje, które on sam pomagał rozjaśniać i odpowiednio ukierunkować. Zwrócenie uwagi na wymiar afektywny było stale obecne w jego systemie prewencyjnym”.
Ze swojej strony Antonella Sinagoga stwierdza, że “w aktualnym kluczu interpretacyjnym wychowanie afektywne jest dziś okazją do wsłuchania się i przyjrzenia się obawom, wątpliwościom i prowadzonym badaniom w zintegrowanej perspektywie. Uczuciowość i seksualność to dwa zasadnicze aspekty dobrostanu, które mają towarzyszyć relacjom międzyludzkim przez całe życie”.
Książka ma być dla wychowawców narzędziem do usystematyzowania pojęć i postaw związanych z edukacją afektywną i seksualną. Takie połączenie wiedzy i zachowań będzie stopniowo prowadzić do rozwoju umiejętności i kryteriów, które pomogą wychowawcy towarzyszyć młodym ludziom i kierować nimi w elastyczny i odpowiedni sposób we wszystkich kontekstach życia.
– Pierwszy rozdział to odczytanie obecnej sytuacji, w której głównie płciowość jest sprowadzana do rzeczy, wyrażana i eksponowana jak towar, uniemożliwiając rozwój autentycznych relacji. Wszystko to łączy się z odpowiedzialnością wychowawcy.
– W drugim rozdziale, po ponownym zdefiniowaniu głównych cech dorastania i odpowiadających im zadań rozwojowych, przechodzimy do analizy niektórych pytań i problemów młodych na obszarze relacji i cielesności.
– W rozdziale trzecim przedstawiono pewne przesłanki koncepcyjne w perspektywie opracowania ram teoretycznych, które pozwolą na możliwie wszechstronne ujęcie i zajęcie się tym tematem. Bezkrytyczne rozumienie może uniemożliwić wychowawcy zajęcie się tymi zagadnieniami w sposób wystarczająco wyważony.
– Aby nadać sens temu delikatnemu i istotnemu obszarowi misji wychowawczej, czwarty rozdział analizuje postawę Jezusa, rozpoznając, w jaki sposób w niektórych wydarzeniach ewangelicznych tworzył On konkretne miejsca przyjęcia.
– Piąty rozdział analizuje drogę Kościoła, skupiając się w szczególności na Amoris laetitia, która proponuje drogę dialogu, nadając szczególne znaczenie słuchaniu i zrozumieniu.
– Szósty rozdział zawiera pewne praktyczne refleksje dotyczące obszarów, które wychowawcy powinni zgłębić w celu swojego osobistego rozwoju. Zgłębione zostały i omówione wyzwania, na które wskazano w czasie spotkań z delegatami duszpasterstwa młodzieży.
– W siódmym rozdziale omówiono dziesięć kryteriów wychowawczych z perspektywy salezjańskiej; wszystkie one są związane z kwestiami omówionymi wcześniej.
Czytelnicy będą mogli przyjrzeć się związkom między Pismem Świętym, Magisterium Kościoła, etyką, naukami humanistycznymi i realnym życiem. Ta droga studium i dzielenia się spostrzeżeniami, w którym wzięło udział 60 osób i przedstawiciele licznych uczelni, stworzyła możliwość refleksji nad złożonym, aktualnym i pod pewnymi względami kontrowersyjnym tematem wychowania do miłości; jest to zatem “dzieło w toku”, w którym starano się wskazać niektóre z podstawowych kryteriów w kontekście globalnego towarzyszenia nastolatkom i młodzieży na drodze osiągania dojrzałości uczuciowej.
