“Animatorzy spędzili cały dzień i noc, przyjmując przerażone dzieci i będąc u ich boku” – powiedziała Zeina Chahoud, inżynier budownictwa, która jest animatorką w salezjańskim oratorium w Aleppo. “Nikt nie mówił o niczym innym niż o trzęsieniu ziemi, dzieląc się swoimi obawami, ale możliwość schronienia u salezjanów jest dla nich jak ‘parasol’ bepieczeństwa, dając im wszystkim pociechę i nadzieję”.
“Zaraz po trzęsieniu ziemi zostałem skierowany ze szpitala do udzielenia pierwszej pomocy” – powiedział inny animator salezjańskiego oratorium w Aleppo, chirurg Cezar Warda. “Nie wiem, co powiedzieć, jestem zmęczony i zdezorientowany po wielu godzinach spędzonych na przyjmowaniu ofiar trzęsienia ziemi, kiedy to im pomagałem i próbowałem ich jakoś pocieszyć i uspokoić, a jednocześnie czułem, że to wszystko łamie mi serce. Widzieliśmy, jak coraz więcej osób przybywa; pojawiały się dziwne przypadki, które z wielu powodów można by uznać za beznadziejne, jak na przykład mężczyzna, który skoczył z szóstego piętra i wyszedł z tego prawie bez szwanku, albo inna osoba przygnieciona kamieniem, a która wciąż mogła chodzić. Albo przypadek półtorarocznej dziewczynki, która przez całe przedpołudnie znajdowała się pod gruzami, a którą udało się ją wyciągnąć bez szwanku. Są to znaki od Boga, które objawiają się nawet wtedy, gdy wszystko wokół wydaje się być pogrążone w ciemnościach.
“Wśród mieszkańców Damaszku przeprowadzono zbiórkę środków, aby wesprzeć rodaków z Aleppo. Nasz dom zebrał te darowizny i jak zwykle okazało się, że ci, którzy mają mniej, dali więcej” – powiedział ks. Alejandro León, przełożony inspektorii Bliskiego Wschodu (MOR). Żywność, leki, ubrania, koce “stanowią znak, który rozgrzewa serce i jest źródłem nadziei” – dodał.
Z syryjskiej diaspory napływają środki, które mogą służyć potem, a za które będzie można zakupić różne artykuły pierwszej potrzeby dla tej nowej fali przesiedleńców, którzy pojawią się w najbliższych dniach.
Gdy chodzi o salezjanów, ci są obecni w stolicy, w Damaszku (4 współbraci) i w Aleppo (5 współbraci). Myśli się o wykorzystaniu domu w Kafroun, gdzie odbywają się letnie obozy Salezjańskiego Ruchu Młodzieżowego, ale jest tam utrudniony dostęp, ponieważ jest to teren górzysty (550 m n.p.m.), z drogami, po których niełatwo się poruszać, zwłaszcza w obecnych warunkach pogodowych.
Nie brak jest różnych wyrazów międzynarodowej solidarności salezjańskiej. Ze swojej strony ks. Daniel Antúnez, szef Salezjańskiej Prokury Misyjnej w Turynie, to potwierdza: “Missioni Don Bosco utrzymują stałe relacje z salezjanami w Syrii i śledzą rozwój sytuacji od wewnątrz, można by powiedzieć. Jesteśmy gotowi przyjść z pomocą, o którą zostaniemy poproszeni” – mówi ks. Antúnez. “Naszym zadaniem jest teraz towarzyszenie rodzinom, aby mogły się podźwignąć, przetrwać przez jakiś czas w tych warunkach braku własnych środków do życia. Kiedy ten ogólny zapał zacznie słabnąć, a widzimy to w przypadku Ukrainy, będziemy tam, aby zacząć wszystko od nowa wspólnie z młodymi ludźmi i ich rodzinami”.
