Ks. Maria Arokiam skupił swoje przemówienie, które wygłosił na początku spotkania, na prorockiej wizji liderów grup, zaznaczając, że wielu z nich pozostawi po sobie stuletnią spuścizną, licząc od chwili obecnej. Kontynuując, wskazał na pewne znaczące siły, przedmioty troski i współpracę Rodziny Salezjańskiej w regionie Azja Południowa. Następnie niektóre ze zgromadzeń przedstawiły krótkie sprawozdania statystyczne, dołączając pewne sugestie dotyczące większej skuteczności wspólnej misji.
Jednakże pierwszym zadaniem, do jakiego zobowiązali się uczestnicy, była dalsze urzeczywistnienia zaleceń Karty Posłannictwa Rodziny Salezjańskiej, która została wspólnie zredagowana przez Rodzinę Salezjańską w czasie Kongresu, jaki odbył się w Kalkucie we wrześniu 2015 roku. W jej kontekście uczestnicy spotkania wskazali jako na priorytetowe pięć obszarów zadań, jakie są wymienione w tej Karcie, a które powinny być zrealizowane natychmiast: więź rodzinna, wpływ na sferę publiczną i na koniec – przyjęcie zdrowej perspektywy ekologicznej.
Zaproponowano również rozpoczęcie dyskusji panelowej dotyczącej migrantów w domach, w których ci przebywają, udostępnienie imigrantom odpowiednich przestrzeni duchowości i rekreacji, a także zainicjowanie debaty dotyczącej poradnictwa zawodowego i pośrednictwa, by można było pomóc ludziom młodym dobrze ustawić się w życiu, jak również włączyć ich w kampanie społeczne bazujące na prawdziwych wartościach.
Została przeprowadzona poważna refleksja nad ogólnym przywiązaniem do budynków i struktur, które wychodzi na szkodę dla pracy ludzi młodych, W czasie otwartej sesji został skierowany gorący apel ze strony członków Rodziny Salezjańskiej o wzajemne poszanowanie i traktowanie wszystkich jako równorzędnych członków. Domagano się również, aby dać pierwszeństwo relacjom przed kwestiami administracyjnymi.
