Sesja akademicka rozpoczęła się od słów powitania ze strony rektora Uniwersytetu, prof. Massimo Midiriego, po czym nastąpiła prezentacja wideo sycylijskiej uczelni oraz wystąpienie dyrektora wydziału nauk psychologicznych, pedagogicznych, formacji i wychowania fizycznego, prof. Gioacchino Lavanco.
Ten, zabierając głos w obecności m.in. licznie zgromadzonych przedstawicieli władz cywilnych, akademickich, zakonnych i salezjanów oraz innych gości – wśród których znaleźli się także bp Rosario Vella, biskup Moramangi na Madagaskarze; ks. Giuseppe Costa, z-ca rzecznika Zgromadzenia Salezjańskiego, a także ks. Giovanni d'Andrea, przełożony inspektorii sycylijskiej (ISI) – wskazał trzy powody wdzięczności miasta i ludności sycylijskiej wobec Synów Księdza Bosko: ich ponad stuletnią obecność; studia dla pracowników społecznych realizowane od dekady, inspirowane pedagogiką salezjańską, a także – stałą i wytrwałą obecność salezjanów wśród dzieci, młodzieży i w ogóle całej społeczności w trudnych sytuacjach i codziennej pracy.
Następnie prof. Francesca Pedone, koordynatorka studiów magisterskich z zakresu nauk pedagogicznych, przedstawiła motywację nadania tytułu, mówiąc m.in.: “Czyniąc swoim przekonanie wychowawcy św. Jana Bosko, że istnieje możliwość ratunku dla każdego młodego człowieka, ks. Ángel Fernández Artime nigdy w to nie wątpił i zawsze pracował nad tym, aby to przekonanie przekładało się na odpowiednie wybory w zakresie nauczania i komunikowania się, zwłaszcza w najbardziej ostrej fazie okresu pandemii, łączącej się z poważnym kryzysem związanym z edukacją. Otwartość - pisał do ruchu salezjańskiego - musi być hasłem przewodnim. Otwarcie przestrzeni, środowisk, okien życia. Otwarcie się na spotkanie z drugim człowiekiem. Porzucenie wszystkiego, co nas zamyka, odzyskanie sensu naszej otwartości, otwartości serca. Odzyskanie wizji szerszego horyzontu”. Wszystko to ks. Á.F. Artime osiąga odpowiednią metodą i stałością oraz dzięki wspaniałej harmonii między miłością i zainteresowaniem kulturą, humanizmem w jego najpiękniejszych przejawach z jednej strony, a z drugiej – rozpowszechnianiem tego wszystkiego poprzez różne narzędzia medialne, takie jak filmy, media społecznościowe i tak dalej”.
Potem miało miejsce “laudatio”, które wygłosiła Alessandra La Marca, prof. zwyczajna dedaktyki i pedaogiki specjalnej, która przypomniała niektóre specyficzne cechy pedagogiki salezjańskiej od czasów Księdza Bosko – takie jak zaangażowanie w kształcenie zawodowe, troska o to, aby wychowawcy byli lubiani przez swoich wychowanków, wizja wychowania wyłącznie jako służby, a nigdy jako narzędzia władzy, integralna wizja młodzieży i jej potencjału... – skupiając się następnie na kwestii aktualizacji pedagogiki salezjańskiej, którą realizuje ks. F. Artime, czyniąc to także w nowych dziedzinach ekologii cyfrowej i integralnej. Na koniec, mówiąc o Przełożonym Generalnym, stwierdziła: “Wyłania się on jako postać wzorcowa dla tych, którzy już ukończyli lub kończą studia na kierunku Nauki Pedagogiczne”.
Następnie głos zabrał sam ks. Á.F. Artime, który podał kilka przykładów sukcesów na polu pedagogiki salezjańskiej, widocznych na całym świecie, przywołując pracę wśród dzieci ulicy na Filipinach, wśród młodych ofiar przemocy w Sierra Leone i wśród dzieci-żołnierzy w Kolumbii.
Po czym wygłosił “lectio magitralis” pt. “Pedagogika salezjańska między teraźniejszością a przyszłością”, dokonując krótkiej analizy 10 cech, które ją charakteryzują.
Pełny tekst tego wykładu jest dostępny tutaj.
Filmik z tej ceremonii jest dostępny na kanale YouTube Uniwersytetu w Palermo.
