Przełożony salezjańskiej inspektorii lombardzko-emiliańskiej (ILE), ks. Giuliano Giacomazzi, powitał wszystkich obecnych: bpa Pierantonio Tremoladę, biskupa Brescii, który od początku z żywym zainteresowaniem śledził i wspierał proces księdza Gallego; Przełożonego Generalnego ks. Ángela Fernandeza Artime, dziesiątego następcę Księdza Bosko, którego obecność była wyrazem wdzięczności i miłości całego Zgromadzenia do księdza Gallego i uznania jego świadectwa jako salezjanina; wiernych i mieszkańców Chiari; krewnych księdza Gallego i do wszystkich tych, którzy dzięki swojemu zaangażowaniu i kompetencji umożliwili to wydarzenie: wolontariuszom z ośrodka “Auxilium”, założonego przez samego ks. Gallego, członkom Trybunału Diecezjalnego, cenzorom teologom, członkom komisji historycznej, postulatorowi generalnemu ks. Pierluigiemu Cameroniemu, i jego współpracownikom, doktor Lodovice Zanet i doktorowi Matteo Penatiemu.
Dokładnie 12 czerwca minęła 10. rocznica śmierci ks. Gallego, który zmarł 12 czerwca 2012 r. Doniesienia o licznych otrzymanych łaskach i ludzie, którzy modlą się przy jego grobie, świadczą o tym, że jego historia trwa nadal, a jego sława świętości z czasem jest coraz większa.
W swojej homiliii, którą wygłosił w czasie Mszy św. odprawionej w uroczystość Trójcy Przenajświętszej, bp Tremolada, nawiązując do listu św. Pawła do Rzymian, podkreślił, że ks. Galli był świadkiem nadziei, który przepełniony Bożą miłością potrafił nieść pociechę i pomóc zacząć od nowa wielu osobom, które, zranione na duszy i ciele, zwracały się do niego.
W przemówieniu wygłoszonym na zakończenie uroczystości Przełożony Generalny przytoczył tekst listu napisanego przez ks. Gallego w 1976 r. do Carlo Barzaghiego, salezjanina koadiutora. List ten, jak go nazwał, jest “drogocenną perłą”, która podsumowuje życie i świadectwo ks. Gallego i stanowi “prawdziwą spuściznę duchową”. Ks. Galli napisał między innymi: “Muszę ci podziękować za pomoc, jakiej udzieliłeś mi w zeszłym roku. Za kroki, które podjąłeś, aby udać się do magazynu po rzeczy dla ubogich; za kroki, które podjąłeś, aby przynieść jedzenie dla prof. Grammatica; za kroki, które podjąłeś na rzecz ubogich... Jezus je wszystkie policzył, ponieważ to, co robimy dla naszego zepchniętego na margines brata, robimy dla Niego. Staraj się dalej pielęgnować tę pasję i oddanie dla ubogich. Nie nam osądzać, czy na to zasługują, czy nie; wiemy, że Jezus stał się Samarytaninem dla wszystkich i pochylał się nad naszymi ranami. Powiedział nam: ‘Jak Ja uczyniłem, tak i wy czyńcie’. I niech owe ... ‘byłem głodny, a nie ..., byłem spragniony, a nie ..., byłem przybyszem ..., a nie ...’, nie będzie dla nas potępieniem, drogi Carlo. Nadal pozostań takim, jakim okazałeś się być. Najpierw ubogi, a potem my; najpierw służymy ubogiemu, a potem nam, bo my następujemy po ubogim: najpierw musimy służyć jemu, jeśli Jezus jest w nim. Niech ubogi ma poczucie, że jest oczekiwany, dobrze przyjęty, kochany... Jest Jezusem’.
Całe wydarzenie uświetnił swoim występem chór “Piccola Accademia San Bernardino” pod dyrekcją Maurizio Ramera.
To, że po zamknięciu etapu diecezjalnego “epicentrum” procesu przenosi się z diecezji Brescia do Rzymu, nie oznacza wcale, że ks. Silvio “opuszcza” Chiari: tutaj nadal pozostaje, stanowiąc “żywe miejsce”, do którego może się zbliżyć wielu ludzi, którzy go jeszcze nie znają; gdzie można zaczerpnąć z tego dynamizmu modlitwy i miłości, którego do dziś uczy każdego z nas.
Miejsca, w których ks. Silvio Galli żył i kochał, żywe więzi, które tworzył, pozostają cennym skarbem, który pozwala go poznać i uczynić bardziej znanym, aby go kochać i uczynić bardziej kochanym, aby iść za jego przykładem, odczuć go i poznać bardziej z bliska.
