Dom “Don Bosco” jest wyjątkowy, ponieważ opiekuje się wszystkimi biednymi i osieroconymi dziećmi, które ucierpiały w wyniku tsunami 26 grudnia 2004 roku. Dom ten jest prowadzony przez osobę świecką, członka Rodziny Salezjańskiej, pozostając pod opieką salezjanów, a całe to miejsce podlega duszpasterstwu diecezji Surat Thani.
Przełożony Generalny został serdecznie powitany przez Khuna Suraraka Chainiramola, administratora, Khuna Phornsawata Lertvithayavivata, członków personelu i same dzieci. Przy tej okazji, na pamiątkę tej historycznej wizyty, Przełożony Generalny zasadził drzewko. Potem został oprowadzony po tym miejscu.
Podczas Mszy św., którą odprawił w “Domu Księdza Bosko”, ks. Ángel Fernández Artime powiedział bardzo ojcowskim tonem: “Bardzo się cieszę, że mogłem was odwiedzić. Ks. Dheparat opowiedział mi o tym pięknym miejscu w inspektorii i opowiedział mi o was. To wszystko prawda, co widzę na waszych pięknych, uśmiechniętych twarzach, z których emanuje tyle ciepła, piękna i dobroci”.
Następnie Przełożony Generalny opowiedział o dwóch wydarzeniach, które wywarły na nim szczególne wrażenie. Wspomniał swoją wizytę w domu salezjańskim w Sierra Leone: “To było miejsce, w którym opiekowano się dziećmi takimi jak wy. I spotkałem tam kobietę, która była ministrem edukacji. Odwiedziła ten dom i rozmawiała z dziećmi, opowiadając o swoich dniach spędzonych w tym miejscu, gdzie poznała Księdza Bosko i doświadczyła prawdziwej miłości i troski o innych. Potem miała możliwość edukacji i dokonywania wyborów życiowych, które ukształtowały jej przyszłość. Powiedziała dzieciom, by zrobiły to samo, zachęcając ich do tego i zapewniając, że również one mogą dokonać tego, co ona. Doprawdy odczułem wielkie szczęście i wzruszenie, gdy poznałem tę historię życia”.
Dzieci z nadzieją i otuchą wsłuchiwały się potem w treść kolejnego epizodu, o którym opowiedział Przełożony Generalny, a który również wywarł na nim wielkie wrażenie: “Pamiętam pewnego człowieka, który przyjechał odwiedzić dom ‘Don Bosco’ na Filipinach. Spotkał się z dziećmi i rozmawiał z nimi. Powiedział, że jest teraz dyrektorem firmy turystycznej, zatrudniającej około 3000 pracowników, i że ma do dyspozycji nawet statek wycieczkowy. Mężczyzna ten opowiedział dzieciom o swoim pobycie w domu salezjańskim i powiedział, że otrzymał tam miłość, opiekę, możliwość nauki i przygotowania się do przyszłości. Dodał, że obecnie jest żonaty i ma dwójkę dzieci. Zaznaczył, że jego pierwsze doświadczenia związane z tym domem zmieniły jego życie i zapewniło przyszłość”.
Następnie, zwracając się do zgromadzonych, rzekł: “Opowiedziałem wam te dwie historie, aby wam oświadczyć, że Dom Księdza Bosko jest waszym domem. Jest tu wspaniała Rodzina Salezjańska, którą tworzą Ochotniczki Księdza Bosko, Salezjanie Współpracownicy i wszyscy pracownicy. Pamiętajcie, że zawsze was kochamy i życzymy wam wszystkiego najlepszego. Wiedzcie, że od tej pory zawsze będę waszym przyjacielem, podobnie jak ks. Joseph Phuoc. Wykorzystajcie tę okazję, aby przygotować się dobrze do swojej przyszłości. Bóg was kocha. Wszyscy jesteście zawsze cenni dla Boga”.
Po kolacji miał miejsce spektakularny występ dzieci, który zawierał liczne elementy kulturowe. W swoim “słówku na dobranoc” Przełożony Generalny stwierdził: “Wszyscy musicie pamiętać, że jesteście kochani i wyjątkowi w tym domu Księdza Bosko. Cieszę się, że ten, kto prowadzi modlitwę, należy do starszych; to dobrzeże starsi pomagają młodszym, jak w rodzinie. W domu Księdza Bosko mieszkała jego mama, Małgorzata. Tutaj nauczyciele są jak mama Małgorzata. Wszyscy jesteście cennymi darami Bożymi i chciałbym powiedzieć w imieniu Boga, że będziemy się wami opiekować i musicie czuć, że to jest wasz dom. Niech ten dom Księdza Bosko będzie jak dom, w którym jest ciepło, miłość i troska! Czuję się bardzo szczęśliwy i kocham was”. Na koniec podziękował nauczycielom i członkom Rodziny Salezjańskiej za ich oddanie i wspaniałą służbę.
Dom Księdza Bosko w mieście Bangsak został oficjalnie otwarty 15 lat temu i do tej pory przewinęło się przez niego wiele grup potrzebujących dzieci. Co ciekawe, wielu z nich ukończyło potem studia, zdobyło pracę i założyło rodziny, a obecnie wiedzie godne życie w społeczeństwie.
