Czy młody człowiek XXI wieku może znaleźć wśród swoich rówieśników prawdziwy wzór życia chrześcijańskiego? Ten młody człowiek, który jest już w niebie, może nas nauczyć, że “naszym celem musi być Nieskończoność, naszym Domem nie jest to, co skończone”, a także – jak tam dotrzeć bez większych trudności”.
Bł. Carlo Acutis urodził się 3 maja 1991 r. w Londynie, a później zamieszkał w Mediolanie. W tym mieście dorastał jak inni młodzi z jego pokolenia, w rodzinie, która wpajała mu wartości chrześcijańskie, uczęszczając do szkół katolickich. Już jako dziecko był kimś wyjątkowym: w wieku 7 lat został dopuszczony do Pierwszej Komunii Świętej, a od 12. roku życia zobowiązał się do codziennego uczestnictwa we Mszy Świętej, codziennego odmawiania różańca, który określił jako “najkrótszą drabiną do nieba”, a także do częstego przystępowania do spowiedzi i częstej adoracji eucharystycznej.
Jednak to życie modlitwy nie odrywa go od świata, ale wręcz przeciwnie, czyni go aktywnym młodym człowiekiem, zaangażowanym w małe rzeczy, które może robić chłopiec w jego wieku (a może nawet więcej). Uczy się i pomaga kolegom, gra w piłkę nożną i gry wideo, gra na saksofonie i wychodzi z przyjaciółmi. We wszystkich tych działaniach znajduje jednak czas na pomoc ubogim i potrzebującym, dając im ubranie, jedzenie i swoje towarzystwo. Był uważnym i troskliwym chłopcem pod wieloma względami.
Carlo był wielkim miłośnikiem techniki, Internetu, a jednocześnie... cudów eucharystycznych. W wieku zaledwie 14 lat stworzył stronę internetową ukazującą wiele cudów na świecie, która istnieje do dziś i jest kontynuowana wraz z innymi jego projektami (www.miracolieucaristici.org). Istotnie, mocno wierzył w wykorzystanie tych nowoczesnych środków komunikacji do ewangelizacji, a jego miłość do Eucharystii pobudzała go do pracy, by uczynić Jezusa znanym dla wszystkich. Inne jego słynne stwierdzenie brzmi: “Eucharystia jest moją autostradą do nieba”. Jego stałym dążeniem było zostać świętym i mówić wszystkim o świętości.
Zmarł 12 października 2006 r. w szpitalu w Monzy, w wieku zaledwie 15 lat, na ostrą białaczkę, przeżywając chorobę jako próbę, którą miał ofiarować Kościołowi i papieżowi. Został beatyfikowany 10 września 2020 r. w Asyżu, w mieście, które tak bardzo kochał i odwiedzał, gdzie chciał być pochowany i gdzie nadal spoczywa w kościele Matki Bożej Większej w tym mieście.
Carlo, opowiadając się za osobistą oryginalnością, chciał nam pokazać, że każde z nas swoim życiem może przekazywać innym Chrystusa i że każdy człowiek jest do tego powołany na swój własny, charakterystyczny sposób. Rozumiał, że aby głosić Ewangelię wszystkim, konieczny jest wielki wysiłek misyjny. Jego celem było bowiem to, co jest celem prawdziwych misjonarzy: dotrzeć do jak największej liczby ludzi, aby poznali piękno i radość płynące z przyjaźni z Panem, korzystając z tego, co świat może im ofiarować.
