Cobija, stolica departamentu Pando, jest najmniejszą stolicą pośród dziewięciu departamentów Boliwii, a zarazem najbardziej oddaloną i “zapomnianą” ze wszystkich. Założona 9 lutego 1906 roku Cobija jest dziś miastem w pełni rozwoju. Jeśli weźmiemy za punkt odniesienia spis z 1976 roku, kiedy liczyła 4800 mieszkańców, liczba ludności podwajała się co 10 lat, a prognozy dotyczące kolejnego spisu, który ma zostać przeprowadzony w 2022 roku, mówią o około 70 tys. mieszkańców. Wzrost ten jest wynikiem migracji z płaskowyżu boliwijskiego (La Paz, Oruro, Cochabamba) i z sąsiedniego departamentu Beni, przy jednoczesnym wzroście własnego bilansu demograficznego i migracji ludności miejscowych wspólnot tubylczych.
Problemy, na które salezjanie chcą zwrócić uwagę, osiedlając się na tym obszarze, są bardzo złożone: mamy tu bowiem do czynienia z rzeczywistością, w której współistnieją różne kultury, z ograniczoną edukacją religijną ludności, z niemal całkowitym brakiem stabilnych i dobrze funkcjonujących rodzin, a także z niskim poziomem ekonomicznym i kiepskim systemem edukacji.
Krótko mówiąc, można powiedzieć, że jest to rzeczywistość stworzona specjalnie dla salezjanów, którzy zawsze byli oddani ludziom najbardziej potrzebującym.
“Teraz, poprzez naszą obecność chcemy zaproponować dzieciom i młodzieży miejsce spotkań w rodzinnej atmosferze, gdzie będziemy mogli zapewnić im wsparcie edukacyjne i formację ludzką. Jako salezjanie chcemy, marzymy o tym, by być nosicielami miłości Boga do tych młodych ludzi, którzy do tej pory byli zapomniani; to nas pobudza i motywuje do poświęcenia: czujemy, że warto” - mówią synowie Księdza Bosko.
https://www.infoans.org/pl/dzialy/wiadomosci/item/15227-boliwia-zaczyna-przybierac-forme-salezjanska-obecnosc-w-cobiji#sigProId3191034c96
