W poniedziałek 21 marca ks. Á.F. Artime omówił dokładnie podwójne zadanie kierowania i animowania, wyjaśniając, że ten dwumian nie jest przypadkowy: oba jego elementy są niezbędne, ponieważ zarządzanie bez animacji czyni działanie inspektora i jego Rady zbyt surowym, zaś animacja bez umiejętności rządzenia, kończy się na chaosie i bałaganie.  

Natomiast we wtorek 22 marca, w czasie swojej przedpołudniowej konferencji stwierdził, że salezjanie otrzymali od Księdza Bosko liczne “dary”, takie miejsca, jak Valdocco i Colle Don Bosco, nabożeństwo do Najśw. Serca Jezusowego... Całość tych darów zrodziła “kulturę salezjańską”, którą każdy syn Księdza Bosko powinien pielęgnować, zwłaszcza na polu wychowawczym.

Również dwie popołudniowe sesje dialogu i dyskusji między Przełożonym Generalnym a członkami Rad inspektorialnych były bogate w różne idee; w czasie stawiano pytania, dzielono się troskami, pomysłami, propozycjami… W ciągu tych dwóch dni ks. Artime poruszył wiele kwestii: przypomniał, że wspólnoty międzynarodowe są nie tyle praktyczną koniecznością, ile proroczą rzeczywistością Zgromadzenia; mówił o misji dwukierunkowej, między wspólnotami wysyłającymi i wspólnotami przyjmującymi; odniósł się również do roztropności w umacnianiu i otwieraniu nowych placówek, co zawsze powinno być motywowane potrzebami ludzi młodych, a także – do znaczenia dyscypliny i poświęcenia w życiu salezjańskim, kryteriach wyboru dyrektorów i użyteczności nowego Podręcznika opracowanego specjalnie dla Dyrektorów, jak również – do klerykalizmu, jako choroby, którą należy leczyć, także w tym celu, by wesprzeć powołania salezjanów koadiutorów.

Przypomniał także, że zamiast kierować się kategoriami optymista czy pesymista, salezjanin powinien być szczęśliwy, entuzjastyczny, radosny, ponieważ ożywia go nadzieja, która jest zakorzeniona w wierze.

• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
• Title Title
•  

Tweet